Numer inwentarzowy: T.E-08.47
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1195 m n.p.m.
Wystawa otworu: W
WGS84: N49.236956, E19.866559
WGS84: N49d 14.2174m, E19d 51.9935m
WGS84: N49d 14m 13.0s, E19d 51m 59.6s
UTM: Easting 417492, Northing 5454416, Zone 34
Dolina Kościeliska, na lewym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków, w ramieniu Zbójnickiej Turni opadającym ku NE, w pobliżu jego grani.
Drogi dojścia
Z Hali Pisanej podążamy żółtym szlakiem do Wąwozu Kraków. Za barierą zamykającą szlak turystyczny przez wąwóz skręcamy do pierwszego żlebu na prawo i trzymając się jego lewego orograficznie zbocza dochodzimy do pierwszej wyraźnej przełączki w grani. Z przełączki około 40 m trawersem ku W pod ścianą turni. Dalej schodzimy kilkanaście metrów niewyraźnym żlebem na półkę, gdzie odnajdujemy otwór. Znajduje się on na prawo (ku NE) od małej przełączki na tej półce, na przeciwko Radkowej Dziury II. Inne dojście (trudniejsze) wiedzie od strony niewyraźnej ścieżki prowadzącej do Jaskini Poszukiwaczy Skarbów T.E-08.18. Wspinamy się wprost do góry (ku S) bardzo stromym, trawiasto-skalistym żlebem wciętym w ramię turni, aż do opisywanej wyżej półki. Jest to drugi, wyraźny żleb licząc w dół od otworu Jaskini Poszukiwaczy Skarbów. Dojście łatwe, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest myty, półokrągły (1,6x0,8 m). Za nim ciągnie się lekko opadający, prawie prosty korytarz zamknięty rumoszem.
Dziura rozwinęła się w wapieniach górnej jury autochtonicznej serii wierchowej. Jej ściany i strop są myte, miejscami występują na nich zagłębienia wirowe. Widać też dobrze rozwinięte nacieki grzybkowe oraz mleko wapienne. Namulisko przy otworze tworzy próchnica obecna w całej grocie, głębiej dominuje rumosz wapienny z domieszką gliny zawierającej również drobny materiał allochtoniczny. Obiekt ten wraz z sąsiadującą Radkową Dziurą II był zapewne niegdyś częścią większego systemu, w skład którego wchodziła również Jaskinia Poszukiwaczy Skarbów.
Grota jest wilgotna. Wyczuwa się bardzo silny przewiew spod namuliska. Do końca korytarza dociera jedynie światło odbite.
Przy otworze rozwijają się nieliczne rośliny kwiatowe oraz porosty, mchy i glony. W głębi zauważono dużą ilość komarów i ciem oraz chruściki.
Historia
Historia eksploracji
Grota nie była dotąd wzmiankowana w literaturze speleologicznej. Zauważył ją wiosną 1993 r. R. Cygan.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich PTPNoZ dokumentację jaskini sporządziła 21 lipca 1994 r. I. Luty przy współpracy R. Cygana i J. Iwanickiego (jr). Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
