Radkowa Dziura II

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-08.48
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1195 m n.p.m.
Wystawa otworu: ENE

Dane morfometryczne

Długość: 3.0 m
Deniwelacja: 0.0 m

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.236932, E19.866820
WGS84: N49d 14.2159m, E19d 52.0092m
WGS84: N49d 14m 13.0s, E19d 52m 00.6s
UTM: Easting 417511, Northing 5454413, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Kościeliska, na lewym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków, w ramieniu Zbójnickiej Turni opadającym ku NE, w pobliżu jego grani.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Z Hali Pisanej podążamy żółtym szlakiem do Wąwozu Kraków. za barierą zamykającą szlak turystyczny przez wąwóz skręcamy do pierwszego żlebu na prawo i trzymając się jego lewego orograficznie zbocza dochodzimy do pierwszej wyraźnej przełączki w grani. Z przełączki około 40 m trawersem ku W pod ścianą turni. Dalej schodzimy kilkanaście metrów niewyraźnym żlebem na półkę, gdzie odnajdujemy otwór Radkowej Dziury I (T.E-08.47). Znajduje się on na prawo (ku NE) od małej przełączki na tej półce. Opisywany obiekt znajduje się na tej samej półce, pod ścianą, w odległości 11 m ku W od tej dziury, jest jej naturalnym przedłużeniem. Inne dojście (trudniejsze) wiedzie od strony niewyraźnej ścieżki prowadzącej do Jaskini Poszukiwaczy Skarbów (T.E-08.18). Wspinamy się wprost do góry (ku S) bardzo stromym, trawiasto-skalistym żlebem wciętym w ramię turni, aż do opisywanej wyżej półki. (Jest to drugi, wyraźny żleb licząc w dół od otworu Jaskini Poszukiwaczy Skarbów). Dojście łatwe, zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

    Szeroki (2 m), niski (0,5 m) otwór prowadzi do krótkiego korytarza, zablokowanego zawaliskiem. Korytarz rozwinął się w wapieniach górnej jury wierchowej serii autochtonicznej. Ściany są myte, bez nacieków, dno płaskie. Namulisko buduje przy otworze gleba, głębiej glina z okruchami wapieni, na końcu przejście zamykają wanty oberwane ze stropu.

    Schronisko jest wilgotne i widne. Przewiewu nie wyczuwa się. Rośliny kwiatowe sięgają do 1 m w głąb, dominują jednak paprocie, mchy i porosty. Zaobserwowano występowanie różnych gatunków pająków m.in. Meta menardi oraz inne owady.

Historia

Historia eksploracji

Dziura nie była dotąd wzmiankowana w literaturze speleologicznej. Zauważył jej otwór R. Cygan.

Historia dokumentacji

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich PTPNoZ dokumentację schroniska sporządziła 21 lipca 1994 r. I. Luty przy współpracy R. Cygana i J. Iwanickiego (jr). Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty