Numer inwentarzowy: T.D-08.27
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1322 m n.p.m.
Wystawa otworu: SE
Inne otwory: 2 - ku SE, 1315 m n.p.m.
WGS84: N49.246436, E19.857648
WGS84: N49d 14.7862m, E19d 51.4589m
WGS84: N49d 14m 47.2s, E19d 51m 27.5s
UTM: Easting 416859, Northing 5455479, Zone 34
Dolina Kościeliska, lewym orograficznie zboczu Żlebu Żeleźniak, pod skałami Stołów.
Drogi dojścia
Idąc starą, niewyraźną, hawiarską ścieżką trawersującą zbocze Doliny Kościeliskiej od niebieskiego szlaku na Stoły (z poziomu około 1150 m n.p.m.) w kierunku Żeleźniaka, docieramy w okolicę Kazalnicy w Stołach. Górnym odgałęzieniem ścieżki przechodzimy przez przełączkę po zachodniej stronie Kazalnicy. Stąd idziemy w górę dużym, kamienistym żlebem na wysokość Jaskini Zawaliskowej w Stołach (T.D-08.25) i dalej, przez przełączkę pod skałką w jego południowym ograniczeniu, na stronę Żeleźniaka. Schodząc pod skałami ku SW trafiamy do otworu Wielkiej Nyży (T.D-08.26). Od jej otworu idziemy trawiastą półką nieco w dół, a po przetrawersowaniu nad stromym żlebkiem - pod skałami, ku zachodowi. Po ok. 150 metrach trafiamy do otworu Otwartego Schronu. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór tworzy potężny, długi na kilkanaście metrów okap, nad ostrogą skalną. Ostroga ta buduje prawą ścianę wznoszącego się „korytarza”, otwartą w górnej części. Ku NE prześwit zmniejsza się, aż wreszcie zostaje zamknięty. Nieco dalej i wyżej widać w ścianie owalny otwór niewielkiej nyży o wymiarach ok. 0,8x0,8 m. Do nyży można też dostać się od strony „otwartego” korytarza przez pochyły, niezwykle ciasny kominek o wysokości 3 m.
Schron powstał w wapieniach dolomitycznych triasu środkowego jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów), na szczelinie 65/71°N. Ściany są kruche, bardzo zwietrzałe, w głębi występują niewielkie nacieki grzybkowe. Dno pokrywa gruz wapienny z domieszką gleby i rezydualnego osadu ilastego.
Schron jest suchy i widny, wystawiony na warunki atmosferyczne. W jego dolnej części występują rośliny kwiatowe, mchy i liczne porosty. Faunę reprezentują pająki.
Historia
Historia eksploracji
Schron był od dawna znany poszukiwaczom rudy żelaza, a później grotołazom zakopiańskim, jednak nie był dotychczas wzmiankowany w literaturze.
Historia dokumentacji
Dokumentację, w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w dniu 4.08.1979 r. sporządziła I. Luty przy współpracy J. Iwanickiego. Pomiary zostały wykonane taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
