Drogi dojścia
Z dna Doliny Kościeliskiej czerwonym szlakiem wiodącym na Czerwone Wierchy podchodzimy nad Piec, na zbocze Gładkiego Upłaziańskiego . U jego podnóża skręcamy w prawo pomiędzy płatami kosówki i trawersujemy niewyraźną percią przez Wolarnię i Karczmę nad ściany Ździarów. Schodzimy wybitnym, bardzo stromym żlebem, położonym kilkadziesiąt metrów ku północy od południowego krańca skał. Żleb ten urywa się nad przewieszoną ścianą. Końcowy odcinek żlebu i ścianę pokonujemy zjazdem. Po około 40 metrach lądujemy na obszernej, trawiastej półce, gdzie na lewo (ku południowi) znajduje się otwór nyży. Dojście trudne (niezbędna lina), zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór, ograniczony niskim (0,5 m) okapem prowadzi do równie niskiej nyży o płaskim dnie.
Nyża powstała w wapieniach triasu środkowego jednostki Ździarów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Strop i dno tworzą powierzchnie międzywarstwowe. Ściany zwietrzałe; namulisko stanowi gleba z domieszką gruzu wapiennego i osadu rezydualnego.
Schronisko jest suche i widne, bez przewiewu. Występują w nim rośliny zielone i bezzieleniowe, faunę reprezentują ślimaki, pająki, muchy i chruściki.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko nie było wymieniane w literaturze.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację sporządziła w dniu 26 sierpnia 1993 r. I. Luty przy współpracy M. Tomaszka. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1993b (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty