Numer inwentarzowy: T.D-13.06
Gmina: Zakopane (gm. miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1637 m n.p.m.
Wystawa otworu: ESE
WGS84: N49.247713, E19.926994
WGS84: N49d 14.8628m, E19d 55.6196m
WGS84: N49d 14m 51.8s, E19d 55m 37.2s
UTM: Easting 421908, Northing 5455547, Zone 34
Drogi dojścia
Szlakiem turystycznym wiodącym przez Grzybowiec na Giewont docieramy do Siodła pod Siodłową Turnią. Stąd idziemy kilkanaście metrów na prawo wydeptaną ścieżką, wprost do wielkiego otworu, widocznego po wschodniej stronie turni, około 10 metrów poniżej jej szczytu. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Duży otwór o kształcie zbliżonym do trójkątnego ma około 7 m szerokości i 8 m wysokości. Prowadzi on do szczelinowej, obszernej nyży. Jej dno na początku wznosi się, dalej, nad małym, pochyłym prożkiem, jest poziome. Za linią okapu, przy prawej ścianie widać ostrogę skalną. Lewa ściana nyży jest płaską płytą wapienną, pochyloną ku S pod kątem 600. W środkowej części widać mały mostek skalny. Szczelina kończy się ślepo.
Schronisko rozwinęło się na szczelinie uskoku w wapieniach urgonu, na kontakcie z podścielającymi je łupkami albu (seria wierchowa, fałd Giewontu). Ściany są nieco zwietrzałe. Namulisko przy otworze buduje gleba i gruz wapienny, w głębi nieco osadu gliniastego. Widać ślady ognisk i śmiecie.
Nyża jest nieco wilgotna, bez przewiewu. Światło sięga do końca. W otworze występują rośliny kwiatowe, paprocie oraz mchy, glony i porosty, które sięgają do kilku metrów w głąb nyży. Faunę reprezentują owady (muchy, pająki) i ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt znany był od dawna, aktualnie jest zadeptywany przez turystów podążających na Giewont. Wzmianki, które mogą dotyczyć nyży można znaleźć w pracach Wrzoska (1933), Rabowskiego (1959), Zwolińskiego, w przewodnikach turystycznych i in.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez OW PTPNoZ, dokumentację nyży sporządziła I. Luty przy współpracy M. Różyczki i A. Gajewskiego w czerwcu 2001 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Suunto oraz taśmy parcianej.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wrzosek, A. 1933 (wzmianka bez nazwy, może dotyczyć opisywanego obiektu); Rabowski, 1959 (wzmianka bez nazwy); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
