Drogi dojścia
Początkowo podchodzimy żlebem z dna Doliny Miętusiej do miejsca, gdzie odchodzi droga do Schronu pod Kończystą T.B-09.08. Stąd podchodzimy dalej żlebem wprost w górę, do dobrze widocznego, owalnego otworu, mijając po prawej (or. lewej) Okap w Kończystej Turni T.B-09.10.
Opis jaskini
Owalny otwór, o szerokości około 3 m i wysokości około 2 m prowadzi do mytej nyży wnikającej w głąb skały na około 3 m i dnie wznoszącym się od otworu.
Schronisko powstało na szczelinie tnącej wapienie liasu środkowego choczańskiej łuski Kończystej Turni (seria reglowa środkowa). Ściany są zwietrzałe, pokryte zagłębieniami wirowymi, dno jest skaliste, tylko w linii okapu występuje gleba.
Cała nyża jest prześwietlona i sucha. W otworze występuje trawy, nieliczne rośliny kwiatowe i paprocie. W głębi na ścianach znajdują się mchy i porosty. Fauna nie występuje.
Historia
Historia eksploracji
Nyża na pewno była znana od dawna. Pierwszą odnoszącą się do niej wzmianką jest być może uwaga Wrzoska (1933) o licznych drobnych formach krasowych w Kończystej Turni. Dane morfometryczne, podawane przez Z. Wójcika (1966a) dla Niżniej w Kończystej, A. Kozika (1972) oraz W. Borowca i in. (1972,1978) dla Kończystej Niżniej, jako najbardziej zbliżone, odnoszą się być może do opisywanego tu obiektu, jednak wszyscy ci autorzy lokalizują obiekt znacznie wyżej. Ponadto wg Z. Wójcika (1966a) Kończysta Niżnia ma znacznie większe wymiary otworu – 5,5 m szerokości i 2 m wysokości, a podobne rozmiary otworu ma obiekt nazwany tu Dziurą Niżnią w Kończystej Turni T.B-09.05 i leżący znacznie niżej. Być może niejasności te wynikają z jednej strony ze skomplikowanej topografii południowego zbocza Kończystej Turni, silnie porzeźbionego rozwidlającymi się, wąskimi żlebami, rozdzielonymi skalnymi żebrami, co bardzo utrudnia orientację w terenie, a z drugiej strony faktem, że z większości otworów opisywanych schronisk jest znakomity widok na Zahradziska i dno Doliny Miętusiej, natomiast z doliny bardzo wyraźnie jest widoczny tylko jeden otwór – obiektu tu opisywanego. Stąd też w niniejszym inwentarzu, wskutek niemożności dopasowania danych podawanych w literaturze do udokumentowanych w trakcie inwentaryzacji obiektów przyjęto nieco zmienione nazewnictwo.
Historia dokumentacji
Obserwacje terenowe i materiały dokumentacyjne zebrał w dniu 26 sierpnia 1994 r. J. Grodzicki przy współpracy H. Grodzickiej i M. Grodzickiego. Lokalizację otworu ciągiem azymutalno taśmowym wykonał ten sam zespół w dniu 18 lipca 1995 r. Przy pomiarach użyto busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował J. Grodzicki.
Plan opracował J. Grodzicki.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1999 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Jerzy Grodzicki