Nyża przy Perci

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-07.33
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1460 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE

Dane morfometryczne

Długość: 2.7 m
Deniwelacja: 0.0 m

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.240506, E19.855326
WGS84: N49d 14.4304m, E19d 51.3196m
WGS84: N49d 14m 25.8s, E19d 51m 19.2s
UTM: Easting 416680, Northing 5454823, Zone 34

Lokalizacja otworu

W prawym orograficznie zboczu Żlebu Żeleźniak wciętego w zachodnim stoku Doliny Kościeliskiej, w pobliżu Głębowca.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Z Doliny Kościeliskiej skręcamy za pierwszym mostkiem powyżej Polany Pisanej na prawo i trawersujemy zbocze niewyraźną percią do dna Żlebu Żeleźniak. Dalej idziemy w górę tego żlebu około 300 m, następnie skręcamy na lewo, pod skałki widoczne w zachodnim ograniczeniu żlebu zwanego Głębowcem (jest to drugi licząc od dołu żleb, przy czym pierwszy jest mniej wyraźny, bez muru skalnego na dole). Głębowcem podchodzimy stromo kilkaset metrów, aż powyżej miejsca, gdzie po obu stronach żlebu zanikną ściany ograniczające go. Stąd trawersujemy na prawo, nieco do góry przez grzędę, do górnej części Żlebu z Bramką, który jest tu płytki. Po jego lewej orograficznie stronie widać skały (nie na całej długości). W dolnym końcu skał, nad wyraźną percią, używaną przez jelenie, znajduje się obszerny otwór Schroniska przy Jeleniej Perci T.E-7.38 (znając dobrze układ skał i licznych żlebów, można tu dojść mniej stromo, trawersując do góry zbocze Żeleźniaka, od ścieżki wyprowadzającej z Jaskini Mylnej T.E-8.4). Z okolicy tego otworu trawersujemy około 150-200 m ku SE, coraz mniej wyraźną percią (w miejscu jej rozwidlenia wybieramy wariant wiodący nieco do góry i nie skręcamy w liczne boczne odgałęzienia). Następnie w stromym, porośniętym lasem zboczu, odnajdujemy otwór położony pod małą skałką, przy perci. Dojście łatwe lecz uciążliwe, zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

    Otwór o wymiarach 3,8x1,3 m jest wyznaczony okapem płytkiej niszy, z której wiedzie w głąb skały krótki korytarzyk. Korytarzyk jest półkolisty w przekroju, na początku ma 0,9 m szerokości i 0,8 m wysokości, dalej nieco zwęża się i kończy ślepo.

    Nyża rozwinęła się na nieco rozmytej szczelinie, w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Jej ściany są nieco zwietrzałe, w głębi korytarzyka - kruche. Namulisko buduje głównie gleba oraz gruz wapienny. W niszy widać duże wanty, które odpadły ze stropu.

    Nyża jest nieco wilgotna, po opadach w korytarzyku kapie woda. przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga do końca.

    W niszy wstępnej rozwijają się rośliny kwiatowe, mchy i paprocie, na ścianach - glony i porosty. Przy otworze znaleziono ślimaki; obecności innych zwierząt nie stwierdzono.

Historia

Historia eksploracji

O opisywanym obiekcie brak wzmianek w literaturze speleologicznej.

Historia dokumentacji

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację nyży sporządziła w dniu 28 września 2003 r. I. Luty. Pomiary wykonała przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty