Nyża pod Wielką Turnią

Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki, następnie skręcamy na prawo, do Niżniej Świstówki i wyraźną, nieznakowaną ścieżką docieramy nad bulę, w pobliże progu, którym prowadzi ukośną płytą Przechód do Wyżniej Świstówki. Stąd idziemy ku W bez ścieżki, omijając ścianki ze żłobkami krasowymi, do Baranich Schodków tworzących system trawiastych zachodów, żlebków i upłazów. Oddzielają one wschodnią ścianę Wielkiej Turni od ścian opadających na północ z Kotlin i wyprowadzają na Wielką Turnię w pobliżu nasady jej ramienia. Wznosimy się stromo Baranimi Schodkami do około 3/4 ich wysokości. Nie dochodząc do widocznych z daleka, na wprost, nad trawami, dwóch ciemnych nyż (Nyża w Baranich Schodkach I T.E-12.65 i Nyża w Baranich Schodkach II T.E-12.66), około 70 m niżej skręcamy na prawo pod ściany. Stąd trawersujemy ku N kilkadziesiąt metrów zwężającą się, trawiastą, eksponowaną półką. Za maksymalnym jej zwężeniem, w pobliżu miejsca, gdzie urywająca się półka wyprowadza za załom ściany do sąsiedniego, niezwykle stromego, trawiastego żlebu (można wspiąć się nim na Wielką Turnię), spotykamy pod tą ścianą otwór poszukiwanej nyży. Otwór jest widoczny z dna Niżniej Świstówki. Dojście łatwe, choć eksponowane, zwiedzanie bez trudności.