Nyża pod Ratuszem

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-12.18
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1719 m n.p.m.
Wystawa otworu: E

Dane morfometryczne

Długość: 4.0 m
Deniwelacja: 0.0 m

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.244832, E19.917030
WGS84: N49d 14.6899m, E19d 55.0218m
WGS84: N49d 14m 41.4s, E19d 55m 01.3s
UTM: Easting 421179, Northing 5455237, Zone 34

Lokalizacja otworu

W lewym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki, we wschodnim stoku Pośredniej Małołąckiej Turni (nazywanej też Groniem).

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Z Przysłopu Miętusiego niebiesko znakowanym szlakiem podchodzimy nad Kobylarzowy Żleb, następnie trawersujemy ku SE Czerwony Grzbiet i po około 300 m schodzimy około 300 m Skrytym Żlebem opadającym od Źródła Ratusz pod ściany Pośredniej Turni. W miejscu, gdzie zakręca on nieco na prawo, w stronę opadającego nieco dalej progu, podchodzimy kilka metrów do otworu Nyży pod Ratuszem widocznego pod ścianą, z lewej (or.) strony, nad grubym piargiem Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

    Otwór jest obszerny, o kształcie zbliżonym do trójkątnego, ma około 5 m szerokości. Prowadzi do trójkątnej nyży. Przechodzi ona w niedostępną, ciasną, zamkniętą zawaliskiem szczelinę, opadającą ku W.

    Nyża rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów) na szczelinach W-E i NW-SE. Dno zasłane jest dużymi wantami i gruzem wapiennym.

    Nyża jest zwykle sucha. Ze szczeliny końcowej wyczuwa się nieznaczny przewiew. Światło dociera do końca.

    Roślinny kwiatowe reprezentowane są ubogo w okolicy otworu, w szczelinach między wantami. Występują też mchy i porosty. Faunę reprezentują owady i ślimaki.

Historia

Historia eksploracji

Brak o nyży wzmianek z okresu przed wykonaniem inwentaryzacji, prawdopodobnie ze względu na małe rozmiary. Mogła być znana grotołazom zakopiańskim, którzy w 1959 r. przeszukiwali stoki Wielkiej i Pośredniej Turni. S. Wójcik (1959) podaje, że podczas poszukiwań w dniu 17 maja 1959 r. wraz z M. Kruczkiem doszli do niewielkiej groty zawalonej głazami, położonej w masywie Gronia. Wzmianka ta może dotyczyć opisywanego obiektu.

Historia dokumentacji

W ramach prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 31 sierpnia 1979 r. dokumentację nyży oraz pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowego sporządziła I. Luty przy współpracy S. Juziuka. Pomiary wykonano za pomocą busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Zauważono wtedy ślady biwakowania: wanty były ułożone równo, pod legowisko. W późniejszych latach zostało ono prawdopodobnie zlikwidowane, lub wanty osunęły się. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Luty, I. 1988 (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).

Źródła

Wójcik, S. 1959 - sprawozdanie (wzmianka o zwiedzaniu, może dotyczyć opisywanej nyży).

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty