Numer inwentarzowy: T.B-09.15
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1125 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
WGS84: N49.263723, E19.880207
WGS84: N49d 15.8234m, E19d 52.8124m
WGS84: N49d 15m 49.4s, E19d 52m 48.7s
UTM: Easting 418530, Northing 5457377, Zone 34
W prawym (or.) zboczu Doliny Miętusiej, we wschodnim zboczu Kończystej Turni, od strony Gładkiego Żlebu.
Drogi dojścia
Z Zahradzisk lub za nimi podchodzimy południowym zboczem Kończystej Turni i trawersujemy na wschód pod jej skałami aż do wznoszącego się prawie pionowymi progami żlebu. Znajduje się on między ostatnią na wschód turnią, a lesisto-skalistym, niezwykle stromym stokiem, za którym nieco dalej opada Gładki Żleb. Rozpoczynając trawers od zachodu ku E idziemy pod skałami ograniczającymi główny, piarżysty żleb opadający spod szczytu Kończystej Turni (znajduje się w nim Schron pod Kończystą T.B-09.08 i Dziura Niżnia w Kończystej T.B-09.05), dalej szeroki trawiasto-piarżysty żleb (z Dziurą w Żlebku T.B-09.11 i in.) a następnie, za jego wschodnim, skalnym ograniczeniem trafiamy do naszego żlebu, gdzie pod ścianą, przy progu skalnym widać wielki okap otworu Nyży pod Progiem w Kończystej T.B-09.15. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Pochylony ku N, szczelinowy otwór o wymiarach ponad 4 m szerokości i ok. 6 m wysokości tworzy okap, pod którym znajduje się płytka nyża o dnie opadającym bardzo stromo ku S. Jej północna ściana, będąca przedłużeniem progu skalnego w żlebie, pochylona jest pod kątem 650 na S. Pod nią, nieco w głąb skały odchodzi krótka wąska szczelina.
Nyża rozwinęła się w wapieniach dolnej jury choczańskiej łuski Kończystej Turni (seria reglowa środkowa), na szczelinie tego samego uskoku, co położone wyżej Schronisko Wschodnie w Kończystej (T.B-09.16). Przesunięcie nastąpiło wzdłuż powierzchni międzywarstwowej. Namulisko buduje głównie gleba i autochtoniczny gruz wapienny, w szczelinie pod progiem występuje odrobina osadu ilastego.
Nyża jest wilgotna i widna. Przewiewu nie wyczuwa się. Rośliny kwiatowe i paprocie rozwijają się w całej nyży, północną wilgotną ścianę pokrywają mchy, glony i porosty. Faunę reprezentują owady oraz ślimaki.
Historia
Historia dokumentacji
Schronisko nie było wcześniej wzmiankowane w literaturze. W ramach prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich, w dniu 8 sierpnia 1996 r. dokumentację nyży sporządziła I. Luty przy współpracy B. Zalewskiego. Pomiary przeprowadzono przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Kronika 1998 (wzmianka o zinwentaryzowaniu, bez nazwy); Jaskinie TPN 1999 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
