Nyża nad Ziobrową

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-08.43
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1134 m n.p.m.
Wystawa otworu: SW

Dane morfometryczne

Długość: 5.0 m
Deniwelacja: 0.0 m

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.238555, E19.864503
WGS84: N49d 14.3133m, E19d 51.8702m
WGS84: N49d 14m 18.8s, E19d 51m 52.2s
UTM: Easting 417345, Northing 5454596, Zone 34

Lokalizacja otworu

Na prawym zboczu Doliny Kościeliskiej, na stokach Żaru, w żlebie wznoszącym się powyżej ściany nad Jaskinią Ziobrową T.E-08.25.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Dnem doliny, od mostka znajdującego się tuż powyżej odgałęzienia szlaku do Jaskini Mylnej idziemy kilkadziesiąt metrów na południe i w dogodnym miejscu skręcamy w lewo, na strome, zalesione zbocze. Niebawem napotykamy niewyraźną perć, którą kierujemy się skosem do góry (nieco ku północy), pod widoczne z daleka turnie. Podchodzimy wzdłuż niewielkiej skałki ograniczającej od zachodu wybitne skalne żebro. Stąd udajemy się pod skałkami w prawo, w górę aż do otworu Jaskini pod Niżnią Zbójnicką Turnią T.E-08.27, z charakterystycznym dużym blokiem skalnym, leżącym po lewej stronie. Od tego otworu idziemy około 20 metrów pod ścianą do góry i zaraz za załomem skręcamy na lewo pod próg. Omijamy go bardzo stromym zboczem z prawej strony. Trawers prowadzi do góry na lewo (ku północy) do widocznego stąd otworu Nyży za Załomem T.E-08.44. Nie dochodząc do niej, wspinamy się około 10 metrów pionowym zacięciem na grańkę (trudności IV). Stąd trawersujemy żleb wprost do poszukiwanego otworu, położonego pod jego prawym (or.) zboczem. Można też dotrzeć do schroniska od strony Wąwozu Kraków, wiąże się to jednak z odbyciem długiej drogi przez zasłany wiatrołomami las. Dojście w końcowej części bardzo trudne (niezbędna lina), zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

    Otwór o kształcie trójkątnym ma 1,3 m wysokości i ponad 2 m szerokości. Prowadzi on do niewielkiej komory, zakończonej zwężającym się, ciasnym korytarzykiem.

    Schron powstał na szczelinie tektonicznej 20°/54°S w wapieniach malmo-neokomu autochtonicznej serii wierchowej. Ściany są spękane i zwietrzałe. Namulisko stanowi gleba i rumosz wapienny. W głębi widać nieco gliny oraz duże bloki oderwane od stropu.

    Schron jest suchy, widny, bez przewiewu. Przy otworze występują rośliny kwiatowe, głębiej sięgają porosty. W komorze zauważono pająki i muchy.

Historia

Historia eksploracji

W literaturze brak wzmianek o schronie - mógł być znany grotołazom zakopiańskim, penetrującym zbocza Żaru w latach trzydziestych.

Historia dokumentacji

Schronisko zostało udokumentowane w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 16 sierpnia 1993 r. przez I. Luty przy współpracy P. Płachty (który zauważył otwór). Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

W literaturze brak wzmianek o schronie - mógł być znany grotołazom zakopiańskim, penetrującym zbocza Żaru w latach trzydziestych.

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty