Drogi dojścia
Z Doliny Kościeliskiej skręcamy za pierwszym mostkiem powyżej Polany Pisanej na prawo i trawersujemy zbocze niewyraźną percią do dna Żlebu Żeleźniak. Dalej idziemy w górę tego żlebu około 300 m, następnie skręcamy na lewo, pod skałki widoczne w zachodnim ograniczeniu żlebu zwanego Głębowcem (jest to drugi licząc od dołu żleb, przy czym pierwszy jest mniej wyraźny, bez muru skalnego na dole). Głębowcem podchodzimy stromo kilkaset metrów, aż do miejsca, gdzie po obu stronach zanikną skały ograniczające żleb. Stąd trawersujemy na prawo, nieco do góry przez grzędę, górną część Żlebu z Bramką i dalej do następnego Żlebu na Spady (znając dobrze układ skał i licznych żlebów, można tu dojść mniej stromo, trawersując do góry zbocze Żeleźniaka, od ścieżki wyprowadzającej z Jaskini Mylnej). Zaraz za trawersem, w wybitnej skale położonej między dwoma ostatnimi żlebami, w prawym orograficznie zboczu Żlebu na Spady spostrzegamy wielką niszę z okapem kryjącym Jaskinię z Mułem Wspinamy się na mały, śliski prożek w żlebie (można go obejść) i zaraz nad nim, poniżej Jaskini nad Prożkiem w Żlebie na Spady T.E-7.25, spotykamy poszukiwany otwór. Dojście łatwe, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest myty, półkolisty, ma 1,3 m szerokości i 0,9 m wysokości. Wiedzie do małej nyży, zakończonej ślepo, od której przy prawej (NW) ścianie odchodzi krótka, stromo wznosząca się szczelina.
Nyża rozwinęła się na nieco rozmytej szczelinie w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Jej ściany są nieco zwietrzałe. Namulisko buduje głównie gleba i gruz wapienny oraz w głębi - żółta glina jaskiniowa.
Nyża jest wilgotna, po opadach woda kapie ze stropu. Przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga do końca. W otworze rozwijają się rośliny kwiatowe (głównie trawy) oraz mchy i małe paprocie, w głębi, również na ścianach, widać mchy. Zauważono obecność much i ślimaków.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt znany był wcześniej W.W. Wiśniewskiemu, który w latach 1975-76 poszukiwał jaskiń w rejonie Żeleźniaka. Wymienia go używając nazwy „Pod prożkiem” (zapewne omyłkowo) w wykazie jaskiń masywu Kominiarskiego Wierchu (Wiśniewski,1988).
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację nyży sporządziła w dniu 14 września 2003 r. I. Luty przy współpracy W. Sygowskiej. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wiśniewski, W.W. 1988 (wymienia w wykazie jaskiń Kominiarskiego Wierchu używając nazwy „Pod prożkiem”, podaje niektóre orientacyjne dane morfometryczne); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty