Drogi dojścia
Od ostatniego szałasu na Polanie Olczyskiej, na południe ścieżką przez las. Po około 100 m skręcamy ku E, przekraczamy suche koryto potoku i docieramy do podnóża skałek. Schronisko znajduje się w najwyższej części najdalej na zachód wysuniętej grupy skałek. Otwór górny leży nad łatwym 2 metrowym prożkiem, a dolny (wschodni) w nyży nad 3 m nieco trudnym progiem. Dojście i zwiedzanie łatwe (od górnego otworu).
Opis jaskini
Dolny otwór położony jest w nyży 3,5 m szerokiej i 1 m wysokiej, o lekko skośnym dnie opadającym w kierunku wschodnim. Nyża ta w kierunku zachodnim przechodzi we wznoszący się korytarzyk, po około 2 m doprowadzający do drugiego otworu.
Dno pokryte materiałem piarżysto- gliniastym. W korytarzyku można zauważyć nieliczne nacieki grzybkowe. Schronisko jest suche i widne.
W dniu 18 września 1994 w otworze zachodnim oznaczono m. in. paproć Aspelnium viride HUDS., rośliny kwiatowe Leontopodium alpinum CASS. oraz Primula auriculaL.
Historia
Historia dokumentacji
Schron został udokumentowany 18 września 1994 roku przez T. Zwijacza-Kozicę, który w 1998 roku opublikował jego plan i opis. Zaktualizował T. Zwijacz-Kozica (2009 r.).
Plan opracował T. Zwijacz-Kozica.
Plan opracował T. Zwijacz-Kozica.
Bibliografia
Zwijacz-Kozica, T. 1998a (plan i opis inwentarzowy); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Zwijacz-Kozica