Drogi dojścia
Z Doliny Kościeliskiej skręcamy za pierwszym mostkiem powyżej Polany Pisanej na prawo i trawersujemy zbocze niewyraźną percią do dna Żlebu Żeleźniak. Dalej idziemy w górę tego żlebu około 300 m, następnie skręcamy na lewo, pod skałki widoczne w zachodnim ograniczeniu żlebu zwanego Głębowcem (jest to drugi licząc od dołu żleb, przy czym pierwszy jest mniej wyraźny, bez muru skalnego na dole). Głębowcem podchodzimy w pobliże bramy skalnej (Żeleźniakowej Bramy). Nie dochodząc do niej skręcamy na prawo (ku NW) i trawersujemy u podnóża skał do Żlebu z Bramką i dalej, na grzędę ograniczającą jego lewy orograficznie stok. Grzędą podchodzimy stromo za pierwsze zwężenie żlebu, gdzie widać wysoki, przewieszony próg skalny. Schodzimy na dno Żlebu z Bramką powyżej progu i podchodzimy do następnego zwężenia, w którym ściany żlebu są nakryte wąskim łukiem skalnym Tworzy on malowniczą bramkę, owalną w przekroju. Około 10 metrów za bramką, u podnóża prawej orograficznie ściany żlebu, odnajdujemy poszukiwany otwór. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór o szerokości 2 m i wysokości 0,9 m prowadzi do lekko wznoszącej się nyży o długości 4,4 m. Na początku jest ona dość obszerna, po 2,6 m następuje obniżenie stropu do 0,3 m i zwężenie do 1 m. Przed zwężeniem na prawo odchodzi mały, ciasny, pochyły kominek, zablokowany zawaliskiem.
Nyża rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Jej ściany są nieco zwietrzałe. Namulisko buduje głównie gleba oraz gruz wapienny.
Schronisko jest nieco wilgotne. przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga do końca.W otworze rozwijają się rośliny kwiatowe, paprocie i mchy, które sięgają do około 2,5 m. Przy otworze znaleziono ślimaki; obecności innych zwierząt nie stwierdzono.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt znany był od dawna: przy otworze znaleziono stare znaki naskalne, trudne do zidentyfikowania. Schronisko znał też W.W. Wiśniewski, który w latach 1975-76 poszukiwał jaskiń w rejonie Żeleźniaka. Wymienia go w wykazie jaskiń masywu Kominiarskiego Wierchu, używając nazwy „Schronisko w Żlebie I” (Wiśniewski,1988); identyfikacja nie jest pewna.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację nyży sporządziła w dniu 14 września 2003 r. I. Luty przy współpracy W. Sygowskiej. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej.
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wiśniewski, W.W. 1988 (wymienia w wykazie jaskiń Kominiarskiego Wierchu używając nazwy „Schronisko w Żlebie I”, podaje niektóre orientacyjne dane morfometryczne; identyfikacja z opisanym tu obiektem nie jest jednak pewna); Wiśniewski, W.W. 1992b (wzmianka o znakach naskalnych); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty