Nyża Giewontowa

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.C-13.03
Gmina: Zakopane (gm. miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1383 m n.p.m.
Wystawa otworu: N

Dane morfometryczne

Długość: 3.5 m
Deniwelacja: 0.0 m

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.254589, E19.935499
WGS84: N49d 15.2753m, E19d 56.1299m
WGS84: N49d 15m 16.5s, E19d 56m 07.8s
UTM: Easting 422538, Northing 5456303, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Strążyska, Dolina Wielka Rówień, u podnóża północnej ściany Długiego Giewontu, na E od żlebu prowadzącego pod Szczerbę, po wschodniej stronie zalesionego grzbietu Styrżnika.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Idziemy dnem Doliny Strążyskiej, dalej omijamy Siklawicę i niewyraźną percią przez Małą Dolinkę idziemy do góry, około 50 m, wschodnim skrajem piargu wysypującego się ze Żlebu Szczerby. Dalej skręcamy w boczny, wąski żleb (po prawej orograficznie stronie). Jest to pierwszy boczny żleb, licząc od najwyższego punktu stożka piargu. Wspinamy się nim kilkadziesiąt metrów, pokonując kilka małych progów (I-II). Skręcamy następnie na lewo, do wyraźnej ścieżki jeleni. Ścieżka ta przecina w poprzek stok Styrżnika. Trawersujemy cały stok, aż do ściany Długiego Giewontu. Widać w niej skośną, ciemną szczelinę, przypominającą otwór jaskini. Stąd obniżając się kilkanaście metrów wzdłuż ściany docieramy do otworu Nyży Giewontowej. Jest on położony około 10 m na W od Dziury nad Doliną Strążyską T.C-13.02, 3 m wyżej. Dojście dość trudne lub wprost przez las – bez trudności, lecz uciążliwie. Zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

  Otwór jest obszerny, ukośny (ma około 1,4 m wysokości i ponad 3 m szerokości). Prowadzi do niewielkiej nyży o płaskim dnie. Po 3,4 m strop obniża się gwałtownie i dalej przez 0,9 m kontynuuje się jedynie bardzo ciasna (0,25 m szerokości) i niska szczelina. Przy otworze po prawej stronie widać dwie bardzo wąskie, nachylone ku N szczeliny, utworzone pod stropem wzdłuż powierzchni warstwowej prawej ściany.

Schronisko powstało na szczelinie wzdłuż biegu warstw w wapieniach urogonu płaszczowiny Giewontu. Ściany są zwietrzałe. Namulisko przy otworze tworzy gleba, dalej żółta glina i okruchy wapienia.

  Nyża jest wilgotna i widna. Rośliny kwiatowe występują przy otworze, w głębi – mchy i porosty.

Historia

Historia eksploracji

Otwór schroniska mógł być znany od dawna (widoczny jest z Zakopanego). Zaruski (1923) wzmiankuje o istnieniu kilku wnęk w okolicy Dziury nad Doliną Strążyską, nie nazywa ich jednak i nie podaje opisów, czy informacji o zwiedzaniu.

Historia dokumentacji

W ramach wyprawy inwentaryzacyjno-poszukiwawczej WAKS obserwacje terenowe przeprowadziła w dniu 25.06.1980 r. I. Luty przy współpracy A. Sadowskiej. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Zaruski, M.,1923; Luty, I. 1980a (wzmianki bez użycia nazwy); Jaskinie TPN 1991 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty