Nisza w Kobylarzowej Turni

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-11.57
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1561 m n.p.m.
Wystawa otworu: NW

Dane morfometryczne

Długość: 10.0 m
Deniwelacja: 3.0 m (+3.0 m )

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.243987, E19.908465
WGS84: N49d 14.6392m, E19d 54.5079m
WGS84: N49d 14m 38.4s, E19d 54m 30.5s
UTM: Easting 420554, Northing 5455153, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Miętusia, w prawym orograficznie zboczu Doliny Miętusiej, w masywie Kobylarzowej Turni (wg mapy TATRY POLSKIE 1984) nazywanym również masywem Skrajnej Małołąckiej Turni (wg Cywińskiego, 1995). Otwór znajduje się w południowej części muru skalnego o przebiegu SSW-NNE, widocznego z niebiesko znakowanego szlaku nad Kobylarzowym Zachodem.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Niebieskim szlakiem dochodzimy w Kobylarzowym Żlebie do miejsca, gdzie po lewej stronie widać południowe zakończenie muru skalnego o przebiegu SSW-NNE i przerwę w kosodrzewinie zarastającej żleb. Skręcamy na lewo pod skały, dalej idziemy percią wiodącą pod nimi, aż do otworu. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

    Olbrzymi, widoczny ze szlaku otwór ma 7,8 m szerokości i około 7 m wysokości. Prowadzi do obszernej niszy zakończonej ku SE ślepą szczeliną.

    Schronisko rozwinęło się na szczelinie o kierunku NW-SE w wapieniach serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów). Ściany są zwietrzałe, kruche. Namulisko tworzy głównie gleba i autochtoniczny gruz wapienny, a w szczelinie końcowej - nieco gliny.

    Nisza jest sucha, po opadach ze szczeliny stropowej kapie woda. Przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga do końca. Bujna roślinność kwiatowa (głównie trawy) występuje w całym schronisku, obecne są też paprocie, mchy, glony i porosty. Faunę reprezentują owady i ślimaki, znaleziono też ptasie gniazdo.

Historia

Historia eksploracji

Schronisko znane było od dawna, brak jednak o nim wcześniejszych wzmianek w literaturze. Zostało ono udokumentowane w sierpniu 1986 r. przez I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego. Pomiary przeprowadzono przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej.

Historia dokumentacji

W ramach prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich PTPNoZ pomiary położenia otworu wykonała w lipcu 1998 r. I. Luty z D. Bocheńską. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Cywiński, W. 1995 (wzmianka, lokalizacja na szkicu masywu); Jaskinie TPN 1999 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty