Numer inwentarzowy: T.D-06.16
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1573 m n.p.m.
Wystawa otworu: NNE
WGS84: N49.245038, E19.840938
WGS84: N49d 14.7023m, E19d 50.4563m
WGS84: N49d 14m 42.1s, E19d 50m 27.4s
UTM: Easting 415641, Northing 5455342, Zone 34
W górnej części Doliny Lejowej, w jej wschodnim zboczu, u podnóża ścian Tylkowiańskich Spadów.
Drogi dojścia
Doliną Lejową podchodzimy szlakiem, następnie z Niżniej Polany Kominiarskiej nieznakowanymi drogami i perciami zwierzęcymi - na Przełączkę pod Kufą i dalej - pod północne ściany Kufy. Stąd percią wiodącą pod ścianami idziemy na wschód, następnie stromo do góry na południe, aż pod Tylkowiańskie Spady. Omijamy otwory Szemrzącego Schronu T.D-6.3 oraz Niszy przy Szemrzącym Schronie I T.D-6.15 i podchodzimy kilkanaście metrów pod ścianą, ku SE, do poszukiwanego otworu. Inny wariant dojścia wiedzie przez Stoły, Przełęcz ku Stawku i dalej pod Tylkowiańskimi Spadami. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Duży okap wyznacza otwór o szerokości około 8 m i wysokości 1,4 m. Za otworem jest płytka nisza, sięgająca w głąb skały do 3,6 m. Przy jej południowo-zachodnim krańcu odchodzi krótka szczelina, która zaraz zwęża się i jest zbyt ciasna, aby przejść. Równolegle do niej przebiega niewielka, boczna, szczelinowa nyża. Dno pod okapem, przy jego zachodnim krańcu, wznosi się stromo, w głębi jest poziome. Strop tworzy płaska płyta wapienna, w części zachodniej zaginająca się w dół pod kątem 45o ku NW.
Schronisko powstało na kontakcie tektonicznym wapieni malmu z marglami albu, w obrębie wierchowej serii paraautochtonicznej. Ściany są zwietrzałe, bez nacieków. Namulisko tworzy w głębi głównie gruz łupkowy i wapienny, duże wanty oberwane ze stropu oraz na pochyłej części dna - gleba. W bocznych szczelinach widać żółty osad gliniasty.
Nisza jest mokra, z okapu po płycie stropowej nawet podczas suszy intensywnie kapie woda. Przewiewu nie wyczuwa się, światło sięga do końca. Przy otworze występują rośliny kwiatowe, paprocie oraz również w głębi - mchy, porosty i glony. Mchy tworzą zwieszające się zasłony w otworach bocznych szczelin. Obecności fauny nie stwierdzono.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt znany był od dawna, lecz zapewne ze względu na małe rozmiary brak o nim wzmianek w literaturze speleologicznej.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację schroniska sporządziła I. Luty w dniu 27 września 2003 r. Pomiary wykonała przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty..
Bibliografia
Jaskinie TPN 2004 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
