Nisza Wschodnia

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-07.20
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1366 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE

Dane morfometryczne

Długość: 4.5 m
Deniwelacja: 1.2 m (+1.2 m )

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.242506, E19.851256
WGS84: N49d 14.5504m, E19d 51.0754m
WGS84: N49d 14m 33.0s, E19d 51m 04.5s
UTM: Easting 416387, Northing 5455050, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Kościeliska, u podnóża skalnych ścian północnego zbocza Kominiarskiego Wierchu, od strony Hali Pisanej.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Żlebem Żeleźniak dochodzimy do charakterystycznej Zawieszonej Skały. Percią przebiegającą przez przechód za skałą wychodzimy na piarżyste, porośnięte zbocze u podnóża skał, mijamy otwory Szczeliny przy Zawieszonej Skale II (T.E-07.18) i po ok. 50 m trawersu znajdujemy w płytkim zakolu ścian szeroki, niski (ok. 1 m) otwór Niszy Zachodniej (T.E-07.19), następnie trawersujemy dalej około 80 m trzymając się podnóża skał. Dochodzimy do kolejnego zakola w ścianie, w którym znajduje się półtorametrowa nyża, a w prawo od niej szczelina z zaklinowanymi głazami - Nisza Wschodnia. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

     Niszę tworzy szczelina bez śladów działalności wody, jej strop i tylną ścianę stanowią zaklinowane wanty. Powstała w obrębie wapieni neokomu (ewentualnie dolnego urgonu - Rabowski, 1959) autochtonicznej serii wierchowej. Namulisko tworzy gruz skalny, nacieki nie występują.

     Nisza jest bardzo wilgotna, woda intensywnie kapie ze stropu. Światło sięga do końca.

     W otworze występują rośliny kwiatowe i mchy, w głębi glony. Faunę stanowią owady i ślimaki.

Historia

Historia eksploracji

Nisza po raz pierwszy wzmiankowana w pracy Rabowskiego (1959), który znalazł ją w trakcie badań geologicznych prowadzonych w okresie międzywojennym. Być może ta nazwa odnosi się do nyży wspomnianej w opisie dojścia, jednak niewątpliwie w każdym przypadku Rabowski musiał ją zauważyć w czasie prac. Prawdopodobnie nisza (ze względu na swe położenie) była znana górnikom i juhasom.

Historia dokumentacji

Dokumentację 6.07.1979 r. ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ sporządzili M. i R.M. Kardasiowie. Pomiary wykonano taśmą parcianą, busolą geologiczną Meridian oraz klinometrem Freiberg. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R.M. Kardaś.

Bibliografia

Rabowski, F. 1959 (lokalizacja, sytuacja geologiczna); TATRY POLSKIE (lokalizacja na mapie - bez podania nazwy); Jaskinie TPN 1993a (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś