Numer inwentarzowy: T.D-16.06
Gmina: Zakopane (gmina miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1280 m n.p.m.
Wystawa otworu: ku górze
Inne otwory: 2 - ku górze, 1288 m n.p.m.
WGS84: N49.251276, E19.972808
WGS84: N49d 15.0766m, E19d 58.3685m
WGS84: N49d 15m 04.6s, E19d 58m 22.1s
UTM: Easting 425248, Northing 5455897, Zone 34
W prawym orograficznie zboczu Doliny Goryczkowej, w zachodniej ścianie Myślenickich Turni.
Drogi dojścia
ZKuźnic idziemy zielono znakowaną drogą wiodącą Doliną Bystrej do ujścia Kasprowego Potoku, następnie prosto, drogą prowadzącą wschodnim zboczem Doliny Goryczkowej, pod Myślenickiemi Turniami, w kierunku wyciągu narciarskiego. W miejscu, gdzie droga ta przebiega najbliżej skał Myślenickich Turni, poniżej skałki wysuniętej najdalej na zachód, skręcamy na lewo, na strome zbocze porośnięte krzewami i drzewami. Po kilkudziesięciu metrach docieramy do otworu Jaskini Goryczkowej (T.D-16.01) położonej pod tą skałką. Stąd idziemy około 20 m na lewo (ku NE), do góry, pod skałkami, dalej skalisto-trawiastym zboczem nieco na prawo, aż do otworu Nyży pod Myślenicką Szczeliną (T.D-16.07), a następnie około 6 m wprost do góry, do poszukiwanego, dolnego otworu Myślenickiej Szczeliny. Położony jest on nad trawiastą półką. Górny otwór tej groty znajduje się 8 m wyżej. Dojście do niego wiedzie przez jaskinię (bezpieczniej) lub od strony powierzchni śliskim i kruchym zboczem skalisto-trawiastym. Dojście i zwiedzanie dość trudne.
Opis jaskini
Dolny (główny) otwór jest otwartą ku górze, wąską szczeliną około 2,8 m długości, jej szerokość wynosi 0,15 - 0,5 m. Górny otwór jest węższy, ma wymiary ok. 0,3x0,6 m. Od otworu dolnego schodzimy 1,5-metrową studzienką do korytarza biegnącego ku ESE, który po 3 m zakręca na prawo (ku S) na poprzecznej, rozwartej na 10 cm szczelinie tektonicznej. W rozmytej części tworzącej korytarz szczelina ta ma szerokość 0,35 - 0,5 m. Przy zakręcie korytarza, po prawej stronie leżą duże wanty, za którymi przy ścianie jest bardzo ciasna, 1,5-metrowa studzienka. W odległości około 3 m od zakrętu, za dużą wantą, korytarz zwęża się nieco i prawie cały jego przekrój wypełnia namulisko.
Wracamy do zakrętu. Na prawo (ku ESE) korytarz wiodący na wprost od otworu dolnego przechodzi w 8-metrowy komin uchodzący na powierzchnię górnym otworem. Około 4 m poniżej górnego otworu, z komina odchodzi 1,5-metrowa, pozioma szczelina (2 m niżej w kominie tkwi zaklinowana wanta).
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach środkowego triasu (seria wierchowa, fałd Giewontu), na krzyżujących się szczelinach 113o/80oS i 180o/60oW. Ściany jaskini są gładkie, bez nacieków, zwietrzałe. Namulisko znacznej części korytarzy stanowi gleba i autochtoniczny gruz wapienny. Występuje też żwirowo-piaszczyste namulisko allochtoniczne, które zamyka przejście w korytarzu wiodącym ku S, w kierunku Myślenickiej Dziury (T.D-16.02).
Jaskinia jest sucha. Światło rozproszone sięga prawie do końca, najdalsza część szczeliny o kierunku N-S jest ciemna. Wyczuwa się przewiew. Przy otworach rozwijają się rośliny kwiatowe. Dalej, w korytarzu WNW-ESE widać glony i mchy. W jaskini występują owady.
Historia
Historia badań
Osady opisał Wójcik (1966a); wykonał też obserwacje geologiczne (Wójcik 1966a, 1979).
Historia eksploracji
Szczelina mogła być znana S. Zwolińskiemu, który w 1933 r. przeszukiwał okolicę, nie zapisał jednak w swoim notatniku żadnych uwag o niej, choć opisywał zwykle i mniejsze obiekty. Zamieszczone przez Zwolińskiego (1955b) wzmianki mówią ogólnie o kilku małych grotach w tej okolicy. Kowalski (1953a) podał krótki opis groty.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez OW PTPNoZ dokumentację jaskini sporządziła I. Luty przy współpracy L. Młynarskiego w dniu 18 lipca 1979 r., wykonała również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowo-taśmowego. Pomiary przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Kowalski, K. 1953a (ogólny opis); Zwoliński, S. 1955b (wzmianka o genezie kilku małych grot w tej okolicy, bez nazw); Zwoliński, S. 1958 (wzmianka bez nazwy); Wójcik, Z. 1966a (uwagi o osadach, genezie, niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapkach, w tym geologicznej); Kozik, A.1972 (podaje długość); Borowiec W. i in. 1977,1978 (dane morfometryczne); Wójcik, Z. 1979 (uwagi o genezie i jej związku z przebiegiem zlodowaceń); Kardaś, R. M. 1980a (wzmianka o zinwentaryzowaniu); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, orientacyjna lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 2002b (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
