Meanderek nad Mylną

    Otwór rozwinięty na pionowej szczelinie ma 0,35 m szerokości i 1 m wysokości. Do góry przechodzi on w bardzo wąską szczelinę, która ciągnie się jeszcze 0,8 m. Za otworem biegnie prawie poziomo ciasny, lekko meandrujący, szczelinowy korytarzyk. Po 3,3 m następuje rozwidlenie. W tym miejscu ciąg jest nieco szerszy i wyższy (0,7x1,5 m). Lekko na lewo odchodzi 2,5-metrowy korytarzyk z zaciskiem (0,25 m) przy kamieniu. Dalej rozszerza się on do 0,9 m i kończy ślepo. Od rozwidlenia nieco na prawo biegnie niezwykle wąska szczelina z zaciskami (0,2-0,22 m), która po 3 m zwęża się jeszcze i jest zbyt ciasna, aby przejść.

    Jaskinia rozwinęła się na nieco rozmytej szczelinie tektonicznej w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Jej ściany są częściowo myte, widać na nich zagłębienia wirowe. Miejscami występują drobne nacieki grzybkowe. Namulisko buduje przy otworze gleba i gruz wapienny, w głębi szczeliny - glina jaskiniowa z domieszką osadu allochtonicznego.

    Jaskinia jest wilgotna. Wyczuwa się lekki przewiew. Światło sięga do około 3 m. W otworze rozwijają się rośliny kwiatowe, paprocie oraz mchy; nieco mchu i porosty widać na ścianach.

    Faunę reprezentują liczne owady: różne gatunki pająków (m.in. Meta menardi), motyle (Scoliopteryx libatrix), chruściki, kosarze, muchówki i. in. W otworze znaleziono ślimaki.