Numer inwentarzowy: T.E-13.07
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1624 m n.p.m.
Wystawa otworu: ku górze
WGS84: N49.245316, E19.930342
WGS84: N49d 14.7190m, E19d 55.8205m
WGS84: N49d 14m 43.1s, E19d 55m 49.2s
UTM: Easting 422148, Northing 5455278, Zone 34
Dolina Małej Łąki, w prawym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki, w północnym zboczu Mnichowych Turni, w lewym (or.) stoku Głazistego Żlebu.
Drogi dojścia
Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki w kierunku Przełęczy Kondrackiej. Kilkaset metrów za odejściem perci do Niżniej Świstówki, z miejsca gdzie za zakosami szlak dąży ku S podchodząc maksymalnie blisko do północnych zboczy Mnichowych Turni, opuszczamy go i idziemy do góry kilkadziesiąt metrów płytkim, trawiastym żlebkiem ograniczającym od wschodu ściany tych turni (prowadzi on na Mnichowe Siodło). Poszukiwany otwór ukryty jest pod małą skałką w tym żlebku, poniżej Jaskini Pomarańczarnia T.E-13.05. Dojście bez trudności, zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór o wymiarach 0,6 x 0,4 m wiedzie do około 3-metrowej studzienki, którą łatwo schodzimy do niewielkiej komórki w zawalisku. Komórka ma 5 m długości i ponad 1 m szerokości, jej dno opada ku zachodowi. Ku E, w stronę zbocza żlebu, następuje rozwidlenie na dwie krótkie, ciasne odnogi: pierwsza - wiodąca na wprost - uchodzi na powierzchnię terenu ciasną szczeliną (nie do przejścia), drugą niebawem blokuje zawalisko. Ku W, pod stropem komórki, widać 1,5-metrowy korytarzyk zakończony zawaliskiem.
Schronisko rozwinęło się w wapieniach urgonu wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów), na szczelinie o kierunku 265°̊. Studzienka wejściowa jest częściowo myta. Komórka powstała w zawalisku opartym na litej ścianie południowej. Namulisko buduje gruz wapienny z domieszką gliny oraz gleba.
Grota jest wilgotna. Wyczuwa się niewielki przewiew. Światło odbite dociera do końca. W strefie okołootworowej rozwijają się w szczelinach skały nieliczne rośliny kwiatowe, nieco głębiej występują mchy, glony i porosty. Faunę reprezentują owady.
Historia
Historia eksploracji
Brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze speleologicznej do czasu zinwentaryzowania go.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w dniu 10 sierpnia 1980 r. otwór zauważył A. Skarżyński. Dokumentację studzienki sporządziła w dniu 24 lipca 1981 r. I. Luty przy współpracy odkrywcy. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu podano na podstawie pomiarów przeprowadzonych w dniu 23 września 1982 r. przez Zespół Koła Naukowego Geodetów Górniczych AGH pod kierownictwem W. Borowca. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1982a (wzmianka dotycząca odkrycia i wykonania dokumentacji); Luty, I. 1982 (informacja o pomiarach sytuacyjno-wysokościowych położenia otworu, bez nazwy); Burkacki, M. i in. 1984 (informacja o odkryciu); Luty, I. 1989b (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i rysunku ścian Mnichowych Turni, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
