Numer inwentarzowy: T.E-10.06
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1590 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.244788, E19.893408
WGS84: N49d 14.6873m, E19d 53.6045m
WGS84: N49d 14m 41.2s, E19d 53m 36.3s
UTM: Easting 419459, Northing 5455257, Zone 34
Dolina Miętusia, w lewym orograficznie zboczu Małej Świstówki.
Drogi dojścia
Dnem Doliny Miętusiej i dalej żlebem wiodącym do kotła Małej Świstówki podchodzimy w pobliże otworu Jaskini Miętusiej Wyżniej T.D 10.01. Stąd do wybitnego żlebu w zachodnim zboczu - pierwszego licząc od otworu Jaskini Miętusiej Wyżniej ku S. Prawą orograficznie stroną żlebu idziemy w górę, aż do zamykających go skał. Pod skałami skręcamy na lewo, do przełączki wiodącej do sąsiedniego żlebu (nie dochodzi on do dna Małej Świstówki). Z przełączki idziemy około 30 m na prawo pod górę ostatnim żlebem, pod małe skałki. Tam odnajdujemy otwór schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór ma kształt zbliżony do prostokąta o bokach 0,3 i 0,35 m Zaraz za nim 1 m prożek w dół wiedzie do szczelinowej komory o wysokości około 2 m i szerokości ponad 1,5 m. Stąd ciąg cofa się pod prożek otworu tworząc krótki, ślepy korytarzyk. Na lewo od komory widać małą nyżę, z której wąska szczelina odchodzi do powierzchni. Na wprost, ku SW, biegnie szczelinowy, zwężający się korytarz zablokowany gruzem wapiennym.
Schronisko powstało w wapieniach malmo-neokomu jednostki Organów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów) na nieco rozmytej szczelinie o kierunku SW-NE. Namulisko przy otworze tworzy gleba oraz rumosz wapienny, a także większe wanty oberwane ze stropu.
Mała Komora jest wilgotna. Wyczuwa się słaby przewiew z końca korytarza. Światło sięga do końca. Bogata roślinność kwiatowa występuje przed otworem, w głębi korytarza widać mchy i porosty. Fauna nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko odkrył 29 września 1988 r. Z. Nowak podczas akcji poszukiwawczej prowadzonej przez Speleoklub Warszawski PTTK w porozumieniu z OW PTPNoZ.
Historia dokumentacji
Pomiary i obserwacje wykonał M. Burkacki przy współpracy I. Szymczak przy użyciu busoli Suunto i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan i opis na podstawie materiałów terenowych M. Burkackiego opracowała I. Luty.
Bibliografia
Kronika 1988c (informacja o odkryciu i udokumentowaniu, bez nazwy); Jaskinie TPN 1996 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
