Drogi dojścia
Z Jaworzynki Miętusiej idziemy percią na zachód do trawiastego Spalonego Siodła między Czerwonym Gronikiem a Kończystą Turnią. Następnie przechodzimy przez przełączkę wcinającą się w skalisty grzbiet Kończystej Turni i trawersujemy pod skałami około 80 m w kierunku zachodnim do otworu Dziury w Konczystej Turni T.B-09.01. Znajduje się on w linii spadku wierzchołka Kończystej Turni, pod skałką. Możnado tego miejsca także podejść z dna Doliny Miętusiej jak do Dziury Niżniej w Kończystej T.B-09.05, a następnie Dziury w Kończystej Niżniej T.B-09.02 i od niej kilkanaście metrów w górę żlebu do widocznego otworu Dziury w Konczystej Turni T.B-09.01. Od tego otworu podchodzimy pod skałami 25 metrów na zachód. Poszukiwany otwór jest położony u podnóża skały, z daleka niewidoczny, zasłonięty szczytem stożka piargu. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest ciasny (0,6x0,35 m), o kształcie zbliżonym do trójkąta. Prowadzi do krótkiego korytarzyka opadającego stromo do niewielkiej, prawie okrągłej komórki o średnicy 1,5 m.
Schronisko rozwinęło się w zoogenicznych wapieniach liasu środkowego choczańskiej łuski Kończystej Turni (seria reglowa środkowa). Ściany i strop są silnie zwietrzałe, kruche, komórka częściowo myta. Namulisko tworzy autochtoniczny gruz wapienny, gleba i domieszka gliny.
Grota jest sucha, bez przewiewu. Światło sięga do końca.
Przy otworze rośnie wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum), występują rośliny kwiatowe, a w głębi - glony i porosty. Faunę reprezentują owady.
Historia
Historia dokumentacji
Brak wzmianek o schronisku w literaturze speleologicznej. Jego dokumentację sporządziła w dniu 23 kwietnia 1984 r. I. Luty przy współpracy M. Kropiwnickiej. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1999 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty