Drogi dojścia
Idziemy dnem Doliny Strążyskiej, dalej omijamy Siklawicę i niewyraźną percią przez Małą Dolinkę idziemy do góry, wschodnim skrajem piargu wysypującego się z ww. żlebu. Skręcamy w mały, niewyraźny boczny żleb (pierwszy po prawej orograficznie stronie licząc od góry stożka piargu ku dołowi). Żlebem tym idziemy kilkadziesiąt metrów, aż do otworu. Otwór, niewidoczny z daleka, znajduje się u podnóża małej skałki zamykającej żleb. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest niski, ma 1 m szerokości i 0,4 m wysokości. Prowadzi do małej nyży (być może częściowo powiększonej przez człowieka) utworzonej w dolomitach triasu środkowego reglowej jednostki Suchego Wierchu.
Ściany i strop nyży są zwietrzałe, bez nacieków. Dno na początku nachylone ku E, dalej płaskie. Namulisko tworzy ostrokrawędzisty gruz autochtoniczny i gleba.
Schronisko jest suche i widne. Rośliny kwiatowe występują przy otworze.
Historia
Historia eksploracji
Do 1980 r. schronisko nie było wzmiankowane w literaturze
Historia dokumentacji
W ramach wyprawy inwentaryzacyjno-poszukiwawczej WAKS jego dokumentację sporządziła dniu 25.06.1980 r. I. Luty przy współpracy H. Wachowiak. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
: Luty, I. 1980 (wzmianka bez użycia nazwy); TATRY POLSKIE1984 (lokalizacja na mapie 1:10 000); Jaskinie TPN 1991 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty