Numer inwentarzowy: T.E-06.07
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1730 m n.p.m.
Wystawa otworu: W
WGS84: N49.243082, E19.841368
WGS84: N49d 14.5849m, E19d 50.4821m
WGS84: N49d 14m 35.1s, E19d 50m 28.9s
UTM: Easting 415669, Northing 5455125, Zone 34
Dolina Lejowa, w północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu, nad Doliną Lejową.
Drogi dojścia
Od jaskini Suchy Biwak (T.E-07.02) trawersujemy w prawo (na W) nieco się obniżając, a po przejściu przez żeberko wznosimy się mając po lewej skałki (jak do Jaskini Skośnej – T.E-06.01). Dochodzimy do przedostatnich skałek przed granią. W nich widoczna jest ciemna szczelina nad niewielkim, porośniętym mchami prożkiem. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór stanowi pionowa szczelina (wysokość 1,8 m, szerokość 0,4 m). Za nim dno szczeliny początkowo opada (prożek z zaklinowanych want), a następnie wznosi się do miejsca, gdzie korytarz zasypany jest gruzem. Strop stanowią zaklinowane wanty, które w środkowej części tworzą mostek. Nad mostkiem istnieje ciasne połączenie (szczeliny między wantami) z położonym wyżej otworem, niedostępne dla człowieka. Na ścianie górnego otworu znajduje się lustro tektoniczne. Nacieków brak.
Obiekt jest szczeliną tektoniczną w wapienno-dolomitowych utworach triasu środkowego paraautochtonicznej serii wierchowej. Namulisko stanowią gruz i głazy.
Szczelina jest wilgotna, woda kapie ze stropu. W najniższym miejscu latem zalega lód i śnieg, którego ilość jest zmienna (obserwacje dwukrotne: 14.07.1976 r. i 16.07.1977 r. ).
Światło sięga do końca. Roślinność zielona występuje w okolicach otworu, (głównie mchy).
Faunę reprezentują muchy.
Historia
Historia eksploracji
Szczelina nie była dotychczas wzmiankowana w literaturze, musiała być jednak dostrzeżona podczas prowadzonych w tym rejonie poszukiwań w latach 1965-66.
Historia dokumentacji
W ramach prac inwentaryzacyjnych OW PTPNoZ w dniu 14.07.1976 . została zwiedzona przez R.M. Kardasia, a w dniu 16. 07. 1977 r. R. i R. M. Kardasiowie przy współpracy M. Różyczki wykonali jej dokumentację. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą i w oparciu o powyższe pomiary zlokalizowano na mapie Tatry Polskie (1984). Dane zaktualizował R.M. Kardaś (2009).
Plan opracował R. M. Kardaś.
Bibliografia
TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Regina Kardaś
