Numer inwentarzowy: T.F-09.02
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1275 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.233181, E19.877726
WGS84: N49d 13.9909m, E19d 52.6636m
WGS84: N49d 13m 59.5s, E19d 52m 39.8s
UTM: Easting 418299, Northing 5453984, Zone 34
Dolina Kościeliska, na lewym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków, nad ostatnimi, trudnymi progami.
Drogi dojścia
Z Hali Pisanej żółtym szlakiem podchodzimy do Wąwozu Kraków. Dalej idziemy jego dnem aż do ostatnich, najtrudniejszych progów w wąwozie. Tuż przed progami skręcamy na lewe orograficznie zbocze i podchodzimy zarośniętym żlebem kilkadziesiąt metrów, aż do niewyraźnej perci trawersującej zbocze. Skręcamy percią w lewo, kierując się w górę wąwozu. Wchodzimy na stok nad progami i tu u podnóża maleńkiej skałki, w trawie znajdziemy niepozorny otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Z otworu o kształcie prostokątnym (0,5x0,7 m) schodzimy śliskim, 1,5-metrowym prożkiem skalnym do obszernej szczeliny, szerokości około 1,2 m, wysokości 3 m i dnie zasłanym blokami. Na wprost biegnie ona poziomo, stopniowo zwężając się i obniżając. W jej połowie ku górze otwiera się 2,5-metrowy, ciasny, szczelinowy kominek. W lewo wstecz szczelina opada stromo w dół przez niewielki prożek i po kilku metrach jest zablokowana rumoszem.
Jaskinia rozwinęła się na szczelinie tektonicznej w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Namulisko buduje autochtoniczny rumosz wapienny, jedynie w bezpośrednim sąsiedztwie otworu występuje na skalnym podłożu bardzo wilgotny humus.
Jaskinia bardzo wilgotna, przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga do końca poziomej szczeliny, jedynie najgłębsza część jaskini jest ciemna.
W sąsiedztwie otworu występują obficie rośliny kwiatowe, w głębi dużo mchów, glonów i porostów. Zaobserwowano liczne skupiska much.
Historia
Historia badań
O genezie jaskini wspomina Wójcik (1960a, 1966a, 1968, 1969a).
Historia eksploracji
Jaskinia była od dawna znana góralom i (jak świadczą napisy) była zwiedzana przed opisaniem jej przez Kowalskiego (1953c), który sporządził jej opis i plan (niedokładny) datowane na 17 sierpnia 1952 r.
Historia dokumentacji
W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ obserwacje terenowe w dniu 18 lipca 1977 r. zebrali M. Kropiwnicka, K. Krystyniak, M. Lasota i Z. Pawłowski. W dniu 11 lipca 1994 r. J. Grodzicki przy współpracy M. Grodzickiego sporządził plan i uzupełnił obserwacje terenowe. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował J. Grodzicki.
Bibliografia
Kowalski, K. 1953a (opis inwentarzowy i plan); Kowalski, K. 1953f (informacja o odkryciu); Kowalski, J. 1955a (dane morfometryczne); Wójcik, Z. 1960a (geneza, osady); Wójcik, Z. 1966a (dane morfometryczne, lokalizacja, osady, geneza); Wójcik, Z. 1969a (geneza, osady, dane morfometryczne); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja); Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
Podobiński, P. 1970 (informacje o przekopywaniu).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Jerzy Grodzicki
