Numer inwentarzowy: T.F-10.06
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1540 m n.p.m.
Wystawa otworu: N
WGS84: N49.230570, E19.887588
WGS84: N49d 13.8342m, E19d 53.2553m
WGS84: N49d 13m 50.1s, E19d 53m 15.3s
UTM: Easting 419012, Northing 5453683, Zone 34
Drogi dojścia
Z Hali Pisanej żółtym szlakiem podchodzimy do Wąwozu Kraków. Jego dnem lub powyżej Rynku Krakowskiego obejściem jego górnych progów idziemy aż do ujścia Żlebu Trzynastu Progów. Stąd podchodzimy jeszcze ponad 0,5 km, aż do rozszerzenia za wyraźnym zwężeniem wąwozu. Tuż za odejściem na prawo trawiasto-piarżystego żlebu skręcamy na prawo do góry, pod skałki i tam odnajdujemy otwór. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór ma kształt owalny, ok. 1 m szerokości i 0,5 m wysokości. Wiedzie do małej, niskiej komórki o płaskim dnie. Schron został wymyty w wapieniach malmo-neokomu autochtonicznej serii wierchowej. Ściany są zwietrzałe. Namulisko tworzy rumosz pochodzenia miejscowego i gleba; widać na nim odchody kozic.
Komórka jest wilgotna, bez przewiewu. Światło sięga do końca. Rośliny kwiatowe rozwijają się przy otworze, głębiej – mchy i glony. W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ Teresa Bielska zbadała w dniu 25 lipca 1977 r. florę przyotworową. Wymienia ona następujące gatunki:
kwiatowe: Aconitum callibotryon Rchb., Chrysosplenium alternifolium L., Delphinium oxysepalum Borb. et Pax, Viola biflora L., Sweertia perennis L., Saxifraga aizoon Jacq., Arabis alpina L., Thalictrum aquilegiifolium L., Myosotis alpestris Schm , Primula elatior Grubf.,
paproć Cystopteris fragilis Bernh.
W grocie występują pająki, muchy, komary i ćmy. Schron jest odwiedzany przez kozice.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt mógł być znany od dawna. Wójcik (1966a, 1969) wymienia Kozi Schron, lecz lokalizacja i dane morfometryczne przytoczone przez niego nie pozwalają na utożsamienie tych grot.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 25 lipca 1977 r. T. Bielska zbadała roślinność przyotworową, a dokumentację schronu sporządziła E. Kuźniak przy współpracy P. Herzyka. Uzupełnienia dokumentacji wykonała latem 1994 r. I. Luty. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała E. Kuźniak.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy); Bielska, T., Mickiewicz, J. 2000 (flora).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
