Numer inwentarzowy: T.D-15.01
Gmina: Zakopane (gmina miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1399 m n.p.m.
Wystawa otworu: NW
WGS84: N49.254243, E19.962733
WGS84: N49d 15.2546m, E19d 57.7640m
WGS84: N49d 15m 15.3s, E19d 57m 45.8s
UTM: Easting 424519, Northing 5456237, Zone 34
W lewym orograficznie zboczu Doliny Bystrej, w podszczytowych skałach Kalackiej Turni, nad Suchym Żlebem (Kalackim Korytem).
Drogi dojścia
Z Polany Kalatówki idziemy na prawo, wprost do góry Suchym Żlebem, do miejsca, gdzie na lewo odgałęzia się szeroki żleb przecinający stoki Kalackiej Turni. Podchodzimy lewą (prawą or.) stroną tego żlebu przez gęste zarośla w kierunku widocznej z daleka skałki w grani Kalackiej Turni, położonej najbliżej przełączki nad opisywanym tu żlebem. Nieco poniżej tej skałki widać kilka mniejszych, z których jedna ma charakterystyczny kształt przypominający zwierzę. Tuż za nią, u podnóża sąsiedniej skałki, znajduje się otwór Koziego Korytarza. Dojście i zwiedzanie bez trudności. Aktualnie, z powodu zarośnięcia zbocza gęstym lasem, widoczność i orientacja w terenie jest trudniejsza.
Opis jaskini
Otwór o kształcie rombu ma 1,5 m szerokości i 1,3 m wysokości. Prowadzi on do prostego, poziomego, 7-metrowego korytarza o przekroju również w kształcie rombu. Tuż przed końcem korytarza, na poprzecznej szczelinie o kierunku 197o, rozwinął się krótki, bardzo ciasny korytarzyk z małymi rynienkami krasowymi. Zwęża się on w szczelinę zbyt wąską, aby przejść, zamkniętą gruzem wapiennym.
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu (seria wierchowa, fałd Giewontu), na równoległych szczelinach o kierunku 125o/57oN. Szczeliny o tym samym kierunku predysponowały również powstanie niżej położonej Szczeliny w Suchym Żlebie i Dziury za Głazami. Ściany jaskini są gładkie, bez nacieków. Namulisko w okolicy otworu tworzy gleba, dalej glina rezydualna z domieszką piasku kwarcowego i drobny rumosz wapienny.
Jaskinia jest wilgotna. Z bocznej szczeliny okresowo wypływa niewielka struga wody. Przewiewu nie wyczuwa się. Światło rozproszone sięga do końca korytarza głównego. Przy otworze rozwijają się rośliny kwiatowe, nieliczne z nich sięgają do 4 m.
Mchy i porosty występują na ścianach w całym korytarzu głównym. W jaskini chronią się kozice. Przy otworze widać stare i zupełnie świeże ich odchody. Zaobserwowano też obecność owadów trogloksenicznych
Historia
Historia badań
Osady, geologię i genezę jaskini badał Wójcik (191966a,1968).
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta w dniu 3 maja 1934 r. przez S. Zwolińskiego i J. Zahorskiego. Opis groty i jej położenia zawarł w swoich notatkach z wycieczki S. Zwoliński (1993). Pierwszą wzmiankę o niej opublikował Wójcik (1966a).
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez OW PTPNoZ dokumentację jaskini sporządziła I. Luty przy współpracy L. Młynarskiego w dniu 18 lipca 1979 r., wykonała również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowo-taśmowego. Pomiary przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wójcik, Z. 1966a (uwagi o osadach, genezie, niektóre dane morfometryczne, lokalizacja na mapkach, w tym geologicznej); Wójcik, Z. 1968 (wzmianka o genezie); Kozik, A.1972 (podaje długość); Borowiec W. i in. 1977, 1978 (dane morfometryczne); Kardaś, R. M. 1980a (wzmianka o zinwentaryzowaniu, bez nazwy); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie 1:10000); Gradziński, R. i in. 1985a (niektóre dane morfometryczne, orientacyjna lokalizacja na mapie); Zwoliński, S. 1993 (opis odkrycia, położenia i groty); Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
