Numer inwentarzowy: T.C-16.02
Gmina: Zakopane (gmina miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1232 m n.p.m.
Wystawa otworu: ENE
WGS84: N49.255279, E19.967931
WGS84: N49d 15.3167m, E19d 58.0759m
WGS84: N49d 15m 19.0s, E19d 58m 04.6s
UTM: Easting 424899, Northing 5456347, Zone 34
W lewym orograficznie zboczu Doliny Bystrej, na wschodnim stoku Kalackiej Turni, około 70 metrów powyżej wywierzyska Bystrej.
Drogi dojścia
Z Kuźnic idziemy szlakiem wiodącym przez Polanę Kalatówki w kierunku Doliny Kondratowej. Na południowym skraju Kalatówek łączą się obie odnogi szlaku: ze schroniska i wiodąca dołem polany. Stąd skręcamy na prawo i podchodzimy wprost do góry, nieco ku SW, lasem porastającym stok Kalackiej Turni. Po około 100 metrach docieramy pod skałkę nad stromym stokiem, pod którą znajduje się otwór Jaskini Kalackiej T.C-16.01. Tuż na lewo od niej (patrząc z dołu), za małym żeberkiem przy jej otworze wspinamy się 3,5 m wprost do otworu poszukiwanego korytarzyka. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Niewielki otwór o wymiarach 0,6 szerokości i 0,9 m wysokości wiedzie do krótkiego, ciasnego korytarzyka, który zwęża się nieco i wznosi; zamknięty jest zawaliskiem.
Korytarzyk rozwinął się na szczelinie WSW-ENE w obrębie wapieni triasu środkowego (seria wierchowa, fałd Giewontu). Położony tuż obok Jaskini Kalackiej, jest jak i ona częścią systemu jaskiń związanych z Wywierzyskiem Bystrej odprowadzającym wodę z masywu Giewontu. Ściany są zwietrzałe, kruche. Namulisko buduje przy otworze gleba, głębiej glina jaskiniowa i gruz wapienny.
Schronisko jest wilgotne. Światło odbite sięga do końca. Przewiewu nie wyczuwa się. Przy otworze rozwijają się rośliny kwiatowe oraz sięgające również głębiej paprocie, mchy, glony i porosty. Występują owady troglokseniczne.
Historia
Historia eksploracji
Korytarzyk zwiedził w dniu 9 września 1933 r. S. Zwoliński w towarzystwie K. Niechaja. Przy okazji wycieczki do Groty Kalackiej, przeszukali oni dokładnie okoliczne skały „aż poza wielką turnię nad schroniskiem”. Po wycieczce S. Zwoliński opisał położenie tego korytarzyka w swoim notatniku (wydanym w 1993 r.).
Historia dokumentacji
Podczas prac związanych z przygotowywaniem do druku notatek Zwolińskiego oraz prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, korytarzyk został odnaleziony i udokumentowany w dniu 30 lipca1992 r. przez I. Luty, przy współpracy M. Kropiwnickiej i R. Cygana. Pomiary, w tym pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowo-taśmowego przeprowadzono używając busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Zwoliński, S. 1993 (opis położenia i groty oraz wycieczki odbytej w 1933 r.); Luty, I. 1994 (plan, informacja o odnalezieniu i zinwentaryzowaniu); Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
