Korytarzyk pod Jagnięcą

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-09.14
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1285 m n.p.m.
Wystawa otworu: S
Inne otwory: 2 - ku W, 1286 m n.p.m.

Dane morfometryczne

Długość: 3.9 m
Deniwelacja: 1.2 m (+1.2 m )

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.236781, E19.875255
WGS84: N49d 14.2069m, E19d 52.5153m
WGS84: N49d 14m 12.4s, E19d 52m 30.9s
UTM: Easting 418125, Northing 5454387, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Kościeliska, na prawym orograficznie zbocza Wąwozu Kraków, w stoku opadającym spod Upłazkowej Turni, w wystającej z niego samodzielnej skałce, powyżej zgrupowania jaskiń w rejonie Arkady T.E - 09.07 i Skoruszowej T.E - 09.03.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Wąwozem idziemy do Rynku, jak do Jaskini z Mostami T.F - 09.19, Dwuotworowej Krakowskiej T.F - 09.07 i Trójkątnego Schronu T.F - 09.08. Po lewej stronie (prawe orograficznie zbocze) do dna wąwozu dochodzi przecinający ukośnie stok mur skalny, u podnóża którego znajduje się otwór ostatniej z wspomnianych jaskiń. Zboczem, pod skałami prowadzi perć wznosząca się ukośnie na Przełączkę za Saturnem. Idąc nią podchodzimy, a następnie trawersujemy zbocze lekko się wznosząc. Mijamy pierwszą, mniej wybitną skałkę (są w niej otwory jaskiń: Nad Zachodem T.E - 09.17 i Nad Zachodem Wyżniej T.E - 09.18), trawersujemy szeroki piarg i docieramy do podnóża kolejnej samodzielnej, wystającej ze stoku skałki (naprzeciwko znajdującej się w zboczu Żaru Wielkiej Turni). W środkowej, najwyższej części skałki, 6 m nad ziemią rzucają się w oczy otwory Jaskini Jagnięcej T.E - 09.02. Otwory Korytarzyka położone są w ścianie tej samej skałki, w prawo i poniżej otworów Jagnięcej. Zauważamy od razy dolny, mały, owalny otworek (40x50 cm) 1,6 m nad podnóżem skałki. Górny otwór o bardziej soczewkowatym kształcie (30x40 cm) znajduje się o 1,2 m wyżej i w lewo. Z dołu rzuca się o wiele mniej w oczy. Dojście bez trudności, zwiedzanie utrudnia ciasnota.

Opis jaskini

      Grotę stanowi ciasny, myty, owalny korytarzyk. Wznosi się on od dolnego otworu początkowo w głąb skały, a następnie po ostrym załamaniu w lewo wyprowadza do otworu górnego. Wymyty został przez wodę w wapieniach urgonu autochtonicznej serii wierchowej i zapewne stanowił niegdyś część systemu Jaskini Jagnięcej. W chwili obecnej brak jednak jakiejkolwiek łączności. Namuliska brak, światło sięga do końca groty.

Historia

Historia eksploracji

Odkrycie Korytarzyka nastąpić musiało jednocześnie z Jaskinią Jagnięcą. Prawdopodobnie był on początkowo traktowany jako część tej jaskini. Wynika to z podawanych wysokości otworów (patrz opis Jagnięcej). W literaturze nie był wymieniany (z powyższych względów lub z powodu małych rozmiarów).

Historia dokumentacji

W ramach prac inwentaryzacyjnych OW PTPNoZ zdecydowano się na jego osobne wydzielenie, gdyż jest on obecnie odrębną formą, nie mającą nawet wspólnego z Jaskinią Jagnięcą okapu.
Materiały dokumentacyjne groty zebrał zespół w składzie: M. Kardaś, R. Kardaś, T. Ostrowski i E. SobiepanekKrzyżanowska przy dokumentacji Jaskini Jagnięcej (patrz jej opis). Zaktualizował R.M.Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Kardaś.

Bibliografia

Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś