Numer inwentarzowy: T.C-16.03
Gmina: Zakopane (gmina miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1237 m n.p.m.
Wystawa otworu: ENE
WGS84: N49.255459, E19.967899
WGS84: N49d 15.3275m, E19d 58.0739m
WGS84: N49d 15m 19.7s, E19d 58m 04.4s
UTM: Easting 424897, Northing 5456367, Zone 34
W lewym orograficznie zboczu Doliny Bystrej, na wschodnim stoku Kalackiej Turni, około 70 metrów powyżej wywierzyska Bystrej.
Drogi dojścia
Z Kuźnic idziemy szlakiem wiodącym przez Polanę Kalatówki w kierunku Doliny Kondratowej. Na południowym skraju Kalatówek łączą się obie odnogi szlaku: ze schroniska i wiodąca dołem polany. Stąd skręcamy na prawo i podchodzimy wprost do góry, nieco ku SW, lasem porastającym stok Kalackiej Turni. Po około 100 metrach docieramy pod skałkę nad stromym stokiem, pod którą znajduje się otwór Jaskini Kalackiej T.C-16.01. Idziemy stąd pod skałami 18 m na prawo, następnie skręcamy na lewo do małego żlebku wznoszącego się bardzo stromo nad Jaskinią Kalacką. Podchodzimy 20 m po zwalonych pniach i wiszących trawkach, nieco na lewo, do półki, gdzie pod skałą odnajdujemy otwór poszukiwanego korytarzyka. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Szeroki na 1,8 m lecz niski (0,3 - 0,6 m) otwór wiedzie do krótkiego, ciasnego korytarzyka. Korytarzyk zwęża się zaraz do około 0,5 m i wznosi; zamknięty jest zawaliskiem.
Korytarzyk rozwinął się na szczelinie WSW-ENE w obrębie wapieni triasu środkowego (seria wierchowa, fałd Giewontu). Położony w pobliżu Jaskini Kalackiej, jest jak i ona częścią systemu jaskiń związanych z Wywierzyskiem Bystrej odprowadzającym wodę z masywu Giewontu. Ściany są zwietrzałe, kruche. Namulisko buduje przy otworze gleba, głębiej glina jaskiniowa i gruz wapienny.
Schronisko jest wilgotne. Światło odbite sięga do końca. Przewiewu nie wyczuwa się. Przy otworze rozwijają się rośliny kwiatowe oraz sięgające również głębiej paprocie, mchy, glony i porosty. Występują owady troglokseniczne.
Historia
Historia eksploracji
Korytarzyk zwiedził w dniu 9 września 1933 r. S. Zwoliński w towarzystwie K. Niechaja. Przy okazji wycieczki do Groty Kalackiej, przeszukali oni dokładnie okoliczne skały „aż poza wielką turnię nad schroniskiem”. Po wycieczce S. Zwoliński opisał położenie tego korytarzyka w swoim notatniku (wydanym w 1993 r.), zanotował też, że „wszędzie pełno wnęk płytkich”.
Historia dokumentacji
Podczas prac związanych z przygotowywaniem do druku notatek Zwolińskiego oraz prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, korytarzyk został odnaleziony i udokumentowany w dniu 30 lipca1992 r. przez I. Luty, przy współpracy R. Cygana i M. Kropiwnickiej. Pomiary, w tym pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowo-taśmowego przeprowadzono używając busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Zwoliński, S. 1993 (opis położenia i groty oraz wycieczki odbytej w 1933 r.); Luty, I. 1994 (plan, informacja o odnalezieniu i zinwentaryzowaniu); Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
