Numer inwentarzowy: T.D-08.28
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1230 m n.p.m.
Wystawa otworu: SW
WGS84: N49.248813, E19.868966
WGS84: N49d 14.9288m, E19d 52.1380m
WGS84: N49d 14m 55.7s, E19d 52m 08.3s
UTM: Easting 417687, Northing 5455731, Zone 34
Na prawym orograficznie zboczu Doliny Kościeliskiej, w Organach, w ścianie Dziurawej Turni. Otwór Korytarza z Różą jest usytuowany około 6 m na południe i około 1 m niżej od otworu Jaskini Balkonowej.
Drogi dojścia
Idziemy czarnym szlakiem od Lodowego Źródła w stronę północnego otworu Jaskini MroźnejT.D-08.07. Po dojściu do wyraźnej płaśni (za pierwszym skrętem szlaku w lewo), skręcamy w prawo, na nieco zarośniętą, nieznakowaną ścieżkę wiodącą przez las. Wyprowadza ona na malinisko z wykrotami, zarastające krzakami. W połowie maliniska skręcamy w niewyraźną perć trawersującą na prawo. Prowadzi ona do grani, do Okien Zbójnickich Niżnich T.D-08.09. Od otworu tej jaskini idziemy stromo do góry, przez zwalone drzewa, niewyraźną percią wiodącą granią Organów i docieramy w pobliże szczytu turni nad Oknami Zbójnickimi Niżnimi T.D-08.09. Następnie zjeżdżamy ścianą, podobnie jak do Jaskini Balkonowej T.D-08.13, lecz zjazd należy założyć nieco dalej, z drzewa w bardzo stromym żlebku, wychodzącym w ścianę. Po niecałych 20 m zjazdu wahadłem dostajemy się pod okap otworu jaskini. Dojście trudne (lina niezbędna), zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Rozmyty na szczelinie otwór ma 2 m wysokości i 0,9 m szerokości. Wiedzie on do prostego korytarza, zamkniętego zawaliskiem.
Korytarz z Różą powstał w obrębie wapieni malmo-neokomu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Na mytych ścianach występują miejscami nacieki grzybkowe oraz polewy naciekowe, które również cementują końcowe zawalisko. W korytarzu, 20 cm nad gliniastym namuliskiem, zachował się poziom „fałszywej podłogi”, którą stanowi polewa 4,5 cm grubości, zbudowana z krystalicznego kalcytu, przyrośnięta do ścian. Pierwotnie polewa ta cementowała namulisko, później wypłukane przez wodę. Spotyka się także silnie scementowane żwirowiska allochtoniczne, zawierające m. in. otoczaki granitów, gnejsów i piaskowców. W środkowej części korytarza leżą duże, częściowo obtoczone głazy wapienne. Przy otworze dno pokryte jest glebą. Wszystkie te dane świadczą o tym, że korytarz ten stanowi zachowany fragment dużego systemu podziemnego odwodnienia masywu.
Korytarz jest suchy, bez przewiewu. Światło dociera do końca.
W otworze rośnie krzew róży alpejskiej, do 5 m w głąb rozwijają się porosty, mchy i trawy. Faunę reprezentują owady troglokseniczne.
Historia
Historia eksploracji
Otwór groty znany był S. Zwolińskiemu. W lipcu 1935 r. podjął on próbę dotarcia do niej wraz z dwoma robotnikami (Majerczykiem i W. Goryckim). Korytarz zwiedził wówczas tylko W. Gorycki. Podczas inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich PTPNoZ w 1992 r. odnaleziono otwór na podstawie informacji z notatnika S. Zwolińskiego, opublikowanego rok później.
Historia dokumentacji
Dokumentację groty w dniu 19. 08. 1992 r. sporządziła I. Luty przy współpracy M. Kapełuś. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała Izabella Luty.
Bibliografia
Zwoliński, S. 1993 (wzmianki dotyczące położenia oraz zwiedzenia, bez nazwy); Jaskinie TPN 1993b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
