Numer inwentarzowy: T.E-11.36
Inne nazwy: D-9
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1590 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.241513, E19.898837
WGS84: N49d 14.4908m, E19d 53.9302m
WGS84: N49d 14m 29.4s, E19d 53m 55.8s
UTM: Easting 419849, Northing 5454888, Zone 34
Dolina Miętusia, u podstawy ścian Harnasiowych Czub (lewa część Turni nad Dziurawem), lekko w lewo od linii spadku głębokiego żlebu, który powyżej przechodzi w ciemny komin. Żleb ten jest podcięty - kończy się powyżej pasa skałek, w którym znajduje się otwór jaskini.
Drogi dojścia
Doliną Miętusią na stok Dziurawego - jak do Studni w Dziurawem T.E-11.02. Zostawiając po prawej stronie studnię kierujemy się w górę, pod zamykające stok ściany skalne (podobnie jak do Dziury w Kominie T.E-11.22 i Zimnego Avenu T.E-11.51). Pod ścianami tymi trawersujemy w lewo, przekraczając płytki żleb przecinający stok. Nieco dalej, około 3 m nad podnóżem ścianek wapiennych nad połogim prożkiem dostrzegamy czworokątny otwór jaskini (szerokość 1 m, wysokość 1,5 m). Lokalizację przedstawia załączony szkic (wkładka na końcu tomu). Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Od otworu opada stromo korytarz, którego dno pokryte jest próchnicą. Przez 1 m prożek schodzimy do mniej nachylonego korytarzyka o dnie wyścielonym rumoszem. W lewo odchodzi krótkie odgałęzienie kończące się maleńką okrągłą salką o spękanych ścianach. Korytarz główny ma przekrój trójkątny. Strop tworzy płaska, równa płyta skalna, a ściana pionowa jest nierówna i spękana.
Jaskinia rozwinięta jest w wapieniach malmo-neokomu jednostki Ździarów przy jej nasunięciu na jednostkę Organów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów).
Namulisko stanowi rumosz skalny, a w części przyotworowej - próchnica. Jaskinia jest sucha z wyjątkiem zakończenia głównego korytarza, gdzie kapie obficie woda. Światło sięga do około 9 m od otworu.
Roślinność przyotworowa bujna, dalej jej brak. Fauna nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Pierwsze wzmianki o jaskini znajdują się w materiałach archiwalnych M. Rutkowskiego pochodzących z wyprawy poszukiwawczej SW PTTK (3 września - 5 października 1970). Zawierają one lokalizację i opis jaskini, brak natomiast danych o uczestnikach jej eksploracji. M. Rutkowski wyraża jednocześnie pogląd, że jaskinia mogła być znana już wcześniej. Brak jest jednak jakichkolwiek informacji na ten temat, a obiekt jest na tyle dużych rozmiarów, że ewentualne wcześniejsze odkrycie powinno być odnotowane. Zlokalizowana na mapie TATRY POLSKIE 1984. Informację o istnieniu jaskini opublikował R.M. Kardaś (1985f). W przewodniku Cywińskiego (1996) pod nazwą Korytarz w Dziurawem.
Historia dokumentacji
Prace dokumentacyjne w ramach inwentaryzacji OW PTPNoZ wykonał M. Kardaś przy współpracy J. Mędzy w dniu 24 lipca 1978 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Położenie otworu według pomiarów sytuacyjno-wysokościowych ustalił zespół Koła Naukowego Geodetów AGH pod kierunkiem W. Borowca w dniu 14 sierpnia 1981 r.
Plan opracował M. Kardaś.
Bibliografia
TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja); Kardaś, R.M. 1985f (lokalizacja, dane morfometryczne i historyczne); Cywiński, W. 1996 (wzmiankuje jako Korytarz w Dziurawem); Jaskinie TPN 1996 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Rutkowski, M. 1970 (opis, położenie); Rutkowski, M., (lokalizacja na szkicu panoramicznym).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Michał Kardaś
