Korytarz do Naciekowej

Drogi dojścia

Idziemy szlakiem turystycznym wiodącym od Lodowego Źródła do Jaskini Mroźnej. Na wyraźnej płaśni skręcamy z niego ku S, w nieoznakowaną lecz wyraźną ścieżkę prowadzącą do Okien Zbójnickich. W miejscu, gdzie zaczyna się malinisko, podążamy na prawo do góry, do charakterystycznej skałki. Pod nią przechodzimy na zachodnią stronę grani i dalej idziemy percią pod skałami ku S, omijając około dwumetrową nyżę. Po stu kilkudziesięciu metrach, tuż pod ścieżką dostrzegamy otwór poszukiwanej groty. Leży on w leju krasowym, po północnej stronie małej grańki, za którą znajduje się główny otwór Jaskini Naciekowej T.D-08.14. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe.

Opis jaskini

Myty na szczelinie otwór ma 1,30 m wysokości i 1,1 m szerokości. Wiedzie do opadającego stromo korytarza, od którego w prawo odchodzi krótka odnoga utworzona na uskoku tektonicznym 48°/65° S. Korytarz po około 5 m zwęża się. Do dalszej jego części przechodzimy przez zacisk nad dużą wantą stanowiącą zwieńczenie 1,7-metrowego progu. Koniec korytarza jest zasypany osuwającymi się kamieniami.

Grota stanowi część systemu Jaskini Naciekowej. Podobnie jak ona, powstała na szczelinach w wapieniach malmo-neokomu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Jej ściany są myte, miejscami pokryte grubą warstwą mleka wapiennego oraz naciekami grzybkowymi. Namulisko buduje rumosz wapienny z domieszką gleby osypującej się z otworu.

Korytarz jest wilgotny. Światło odbite dociera do końca. Spod rumoszu czuć silny ciąg zimnego powietrza. W strefie okołootworowej rozwijają się bujnie porosty, mchy, paprocie oraz rośliny kwiatowe. We wnętrzu groty spotkano komary, chruściki oraz nietoperza, a przy otworze ślimaki.

Historia

Historia eksploracji

Korytarz znany był od dawna grotołazom zakopiańskim Wiosną 1934 r. S. Zwoliński wraz z J. Zahorskim sporządził jego szkicowy plan i przekrój (bez nazwy), przechowywany w archiwum Zwolińskich. W późniejszym okresie otwór był wykorzystywany przez turystów nielegalnie zwiedzających Jaskinię Naciekową, jako miejsce składowania śmieci. W dniu 12 października 1989 r. L. Dziubiński, T. Pryjma i K. Zajdziński przekopali przejście do Jaskini Naciekowej i zasypali je zaraz, stwierdzając, że jest ono zbyt niebezpieczne ze względu na osuwający się rumosz.

Historia dokumentacji

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w dniu 16 lipca 1992 r. I. Luty przy współpracy M. Kropiwnickiej i T. Mardala zidentyfikowała grotę z obiektem opisanym w notatkach Zwolińskiego (wydanych w 1993 r.), a po wyciągnięciu wanty zamykającej zacisk, sporządziła dokumentację korytarza. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian.
Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Zwoliński, S. 1993 (wzmianka o wykonaniu pomiarów, bez nazwy); Jaskinie TPN 1993b (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

Źródła

[Siarzewski, W., Zwolińska, Z.,] uz. 1986 (brudnopis planu i przekroju S. Zwolińskiego, bez nazwy).

Opracowali

Jerzy Grodzicki

Izabella Luty

Korytarz do Naciekowej

Informacje ogólne

Dane morfometryczne

Współrzędne geograficzne

Lokalizacja otworu

Dokumentacja graficzna