Komórka nad Smytnią

    Otwór wyznaczony linią okapu jest długi na około 14 m, jego wysokość wynosi średnio 1 m, maksymalnie - 1,45 m. Za otworem ciągnie się płytka (średnio ok. 2 m) nisza. Przy wschodnim jej skraju widać nyżę rozwiniętą na szczelinie, sięgającą w głąb skały dalej, na odległość 3,9 m. Natomiast przy wschodnim skraju niszy, za głazem widocznym pod znacznym obniżeniem jej stropu (do 0,15 m), znajduje się jakby oddzielny otwór o trójkątnym kształcie (1,7 m szerokości i 0,65 m wysokości). Prowadzi on do odgałęzienia niszy długiego na 4,6 m. Za otworem tym pełzniemy lekko w dół do małej komórki zaraz znacznie rozszerzającej się. Strop na początku wznosi się, następnie gwałtownie opada tworząc niski przełaz (1,1x0,25 m). W ściance nad przełazem, nad prożkiem 0,4 m, widać małe soczewkowe okienko. Za przełazem otwiera się owalna komórka o wymiarach 2,5x3,5 m, wysoka do 1,1 m. Komórka ma poziome dno; przy jej lewej ścianie widać płytką, niską nyżę.

    Schronisko powstało na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Ściany i strop są nieco zwietrzałe, kruche. W niszy namulisko tworzy głównie gleba i gruz wapienny, w głębi owalnej komórki występuje drobny rumosz i żwir wapienny z domieszką osadu mulistego i gleby.

    Komórka jest sucha, bez przewiewu. Światło odbite od ścian sięga do końca. W niszy występują rośliny kwiatowe, mchy i paprocie. Na ścianach widać porosty. Faunę reprezentują owady takie, jak na powierzchni terenu oraz ślimaki.