Numer inwentarzowy: T.D-17.06
Gmina: Zakopane (gmina miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1436 m n.p.m.
Wystawa otworu: S
WGS84: N49.250467, E19.982934
WGS84: N49d 15.0280m, E19d 58.9760m
WGS84: N49d 15m 01.7s, E19d 58m 58.6s
UTM: Easting 425984, Northing 5455797, Zone 34
W prawym orograficznie zboczu Doliny Kasprowej, w południowej części zachodniego zbocza Zawraciku Kasprowego.
Drogi dojścia
Z Kuźnic idziemy zielono znakowaną drogą wiodącą na Myślenickie Turnie do miejsca, gdzie opuszcza ona dno Kasprowego Potoku (jest tu duży zakręt), dalej wyraźną, nieznakowaną ścieżką, która prowadzi nad zachodnim zboczem tego potoku. Po około 400 m od zejścia ze szlaku skręcamy w lewe odgałęzienie ścieżki i niebawem przechodzimy przez suche koryto potoku na przeciwległy stok. Wznosimy się następnie mniej wyraźną percią pod ścianami Zawraciku Kasprowego. Po około 200 m omijamy charakterystyczną iglicę skalną odizolowaną od głównego muru i po następnych 80 m - próg prowadzący do otworu Jaskini Kasprowej Średniej (odchodzi stąd do dna doliny piarżysty żleb). Idziemy dalej zachodem pod skałami, nieco na lewo do góry, percią wyprowadzającą na Rówienki (ku ESE) około 70 m, do otworu Szczeliny w Zawracku Kasprowym I. Dalej podchodzimy stromym trawiastym żlebem około15 m wprost do góry, ku E, do poszukiwanego otworu (nie widać go z dołu). Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest obszerny, o nieregularnym kształcie, linia jego okapu nieco się cofa w głąb schronu. Ma on około 2,7 m szerokości i od 1,6 m do 3,5 m wysokości. Prowadzi do obszernego schroniska o opadającym dnie.
Schronisko powstało w wapieniach malmo-neokomu (seria wierchowa, fałd Giewontu), na dwóch równoległych szczelinach o kierunku 80o. Ściany są gładkie, zwietrzałe, bez nacieków, strop spękany, nierówny. Namulisko stanowi gleba, ostrokrawędzisty gruz autochtoniczny oraz duże wanty oberwane ze stropu. W najdalszej części widać nieco iłu rezydualnego.
Schronisko jest suche i widne. Przewiewu nie wyczuwa się. Rośliny kwiatowe (głównie trawy) rozwijają się w całym schronie, w głębi widać też mchy i porosty. Występują owady oraz ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt nie był wzmiankowany w literaturze speleologicznej do czasu zinwentaryzowania, być może ze względu na małe rozmiary.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez OW PTPNoZ, jego dokumentację sporządziła I. Luty przy współpracy L. Młynarskiego w dniu 22 lipca 1979 r., wykonała wtedy również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowo-taśmowego. Pomiary przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Kardaś, R. M. 1980a (wzmianka o zinwentaryzowaniu, bez nazwy); Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
