Numer inwentarzowy: T.C-15.05
Gmina: Zakopane (gmina miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1377 m n.p.m.
Wystawa otworu: ESE
Inne otwory: 2 - ku WNW, 1381 m n.p.m.
WGS84: N49.254724, E19.964137
WGS84: N49d 15.2834m, E19d 57.8482m
WGS84: N49d 15m 17.0s, E19d 57m 50.9s
UTM: Easting 424622, Northing 5456289, Zone 34
Dolina Kondratowa, w największej, szczytowej skałce grani Kalackiej Turni, bliżej jej wschodniego krańca.
Drogi dojścia
Z Kuźnic idziemy szlakiem wiodącym przez Polanę Kalatówki w kierunku Doliny Kondratowej. Na południowym skraju Kalatówek łączą się obie odnogi szlaku: ze schroniska i wiodąca dołem polany. Stąd skręcamy na prawo i podchodzimy wprost do góry, nieco ku SW, lasem porastającym stok Kalackiej Turni. Po około 100 metrach docieramy pod skałkę nad stromym stokiem, pod którą znajduje się otwór Jaskini Kalackiej T.C-16.01. Dalej idziemy ponad 300 m ku WSW pod skałami przez las, następnie nad piargami. Pod pierwszą basztą skalną w grani Kalackiej Turni odnajdujemy obszerny otwór Mokrej Koleby T.C-15.06. Stąd podchodzimy kilkanaście metrów pod skałami, dalej około 10 m stromym zachodem na prawo w skos do góry, w kierunku widocznej z dołu szczeliny. 6 m na lewo od niej znajdujemy dolny otwór tuneliku. Do górnego otworu docieramy przez tunelik lub idąc pod skałami od Mokrej Koleby T.C-15.06 pod skałami do małej przełączki w grani, z której wspinamy się (idąc wstecz, ku E) 28 m ściśle granią, aż do otworu. Oba otwory znajdują się kilka metrów poniżej grani. Położone tuż obok małe okienko przebijające grań można dostrzec przy odpowiednim oświetleniu z kolejki linowej. Dojście łatwe, w końcowej części eksponowane, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór ESE o wymiarach 1x1,1 m, prowadzi do 5-metrowego tuneliku przebijającego grań na wylot. Wznosi się on stromo niewielkimi prożkami, a jego wylot uchodzi w nyży pod okapem skalnym, usytuowanym tuż pod granią turni. Tunelik rozwinął się na szczelinie międzywarstwowej w obrębie wapieni malmo-neokomu (seria wierchowa, fałd Giewontu). Ściany są silnie zwietrzałe, dno częściowo skalne, częściowo pokryte rumoszem wapiennym. Przy otworze ESE występuje nieco gleby.
Tunelik jest suchy, oświetlony. Wyczuwa się silny przewiew między otworami. Przy otworze ESE rozwijają się rośliny kwiatowe, w głębi i przy górnym otworze nieco porostów i mchów. Występują owady.
Historia
Historia eksploracji
Tunelik zwiedził w dniu 22 października 1933 r. S. Zwoliński w towarzystwie J. Zahorskiego. Przy okazji wycieczki do Jaskini Bystrej i Kalackiej przeszukali oni skały południowego stoku Kalackiej Turni. Po wycieczce S. Zwoliński opisał położenie tego obiektu w swoim notatniku (wydanym w 1993 r.). W tym okresie zwiedził go też E. Winiarski. Podczas prac związanych z przygotowywaniem do druku notatek Zwolińskiego oraz prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, tunelik został odnaleziony latem 1992 r. przez I. Luty, która przy współpracy R. Cygana przeprowadziła obserwacje terenowe.
Historia dokumentacji
15 czerwca 2001 r. I. Luty udokumentowała tunelik przy współpracy M. Kapełuś. Pomiary wykonano busolą Suunto i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Zwoliński, S. 1993 (opis położenia i groty oraz wycieczki odbytej w 1933 r.); Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty