Drogi dojścia
Z polany Kalatówki podchodzimy Suchym Żlebem do wysokości około 1220 m i skręcamy na lewo, na stok Kalackiej Turni, pod małą skałę, którą można z trudem dostrzec nisko w lesie. U podnóża tej skałki odnajdujemy otwór główny. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Niski otwór o trójkątnym kształcie ma 3,5 m szerokości i do 1,3 m wysokości. Prowadzi do niskiego schroniska o wymiarach 3,3x4 m, którego dno przy otworze wznosi się stromym usypiskiem ku S, w głębi jest prawie poziome. W głębi, na lewo, ku N, widać bardzo ciasny przełaz prowadzący do bocznego otworu.
Schronisko rozwinęło się na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu (seria wierchowa, fałd Giewontu). Ściany są nieco zwietrzałe. Dno buduje gleba i gruz wapienny.
Nyża jest sucha, bez przewiewu (możliwy przewiew między otworami). Światło sięga do końca. W otworze występują rośliny kwiatowe, paprocie oraz mchy i porosty. W głębi zauważono pająki, a przy otworach - ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt mógł być znany S. Zwolińskiemu, który starannie przeszukiwał zbocza Kalackiej Turni, nie odnotował jednak wzmianki o nim w swoim pamiętniku.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację nyży sporządziła I. Luty przy współpracy M. Różyczki w czerwcu 2001 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Suunto oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty