Jaskinia Żabia Lodowa

     Otwór przypomina swoim kształtem skośnie nachylony trójkąt prostokątny o wysokości 2 m i podstawie 5 m. W otworze znajduje się zaklinowany blok skalny. Przechodząc pod nim dostajemy się do wysokiej na około 5 m sali wstępnej o wymiarach 6x4 m. Sala ma wyrównane dno składające się z dużych bloków skalnych całkowicie porośniętych mchem. Mech porasta również ściany sali. W południowo-zachodniej części sali znajduje się krótki, 2 m długości korytarzyk zakończony zawaliskiem. W południowo wschodniej części sali znajduje się wnęka skalną z niewielką 1 m głębokości studzienką zasypaną kamieniami. 2 m od wejścia do jaskini ciasnym przełazem między wantami możemy się przedostać do drugiej sali położonej niżej, częściowo rozwijającej się pod opisaną salą wstępną. Sala ta ma 6 m długości przy średniej szerokości około 1,5 m. Jej dno pokrywa gruz skalny i lód o grubości kilkunastu centymetrów.

    Jaskinia rozwinięta jest w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Powstała w czasie dezintegracji granitoidowej ścianki. Ścianka ta tworzy jeden z boków formy o charakterze rowu zboczowego, którego powstanie można łączyć bądź z grawitacyjnymi zsuwami mas skalnych bądź ze zjawiskami neotektonicznymi. Obecny kształt jaskini nadają procesy mrozowe. Ściany jaskini są lite, a spąg pokrywa autochtoniczny gruz skalny i duże bloki kamienne. W dolnej sali znajduje się płat lodu o powierzchni około 6 m² pokryty we fragmentach humusem i szczątkami organicznymi. Humus pokrywa również kamienisty spąg w okolicach otworu.

    Światło dzienne oświetla salę wstępną, rozproszone dociera do przełazu do sali dolnej. Końcowe partie są ciemne. Jaskinia jest sucha, po opadach wilgotna jest część przyotworowa. Obiekt jest jaskinią lodową. W dolnej sali stagnuje zimne powietrze. W otworze rozwija się roślinność zielona, dno i ściany sali wstępnej pokryte są mchami.