Numer inwentarzowy: T.E-11.47
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1720 m n.p.m.
Wystawa otworu: N
WGS84: N49.242967, E19.909929
WGS84: N49d 14.5780m, E19d 54.5957m
WGS84: N49d 14m 34.7s, E19d 54m 35.7s
UTM: Easting 420659, Northing 5455038, Zone 34
Dolina Miętusia, w prawym orograficznie zboczu Doliny Miętusiej, pod granią Ratuszowego Grzbietu
Drogi dojścia
Niebiesko znakowanym szlakiem wiodącym na Czerwone Wierchy dochodzimy do ubezpieczonego łańcuchami, płytowego progu w Kobylarzowym Żlebie. Tuż nad nim trawersujemy kilkadziesiąt metrów na prawo przez małe żeberko i trawiasty żleb. Dalej idziemy do góry pod skały i pod nimi nieco na prawo, w kierunku trawiastej przełączki. W dogodnym miejscu wspinamy się kilkanaście metrów do otworu położonego w największej w tej okolicy ścianie pod granią Ratuszowego Grzbietu. Wymycie i okap nad otworem widać z daleka. W dojściu trudności III, zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór jaskini o wymiarach około 1x0,7 m ma nieregularny kształt. Prowadzi do 2,3-metrowej, częściowo mytej studni z zaklinowaną w niej wantą. Z dna studni wiedzie ku południowi meandrujący, krótki korytarz, który przechodzi w szczelinową, wysoką na ponad 7 m komorę o długości około 5 m.
Jaskinia rozwinęła się na szczelinach o kierunku NW-SE i N-S w wapieniach malmo-neokomu serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów, jednostka Organów). Ściany są częściowo myte. Namulisko tworzy autochtoniczny gruz wapienny z domieszką gliny, a w studni - nieco gleby. Dno komory jest zawaliskowe.
Grota ma mikroklimat statyczny zimny. W korytarzu pod studnią prawie przez cały rok zalega płat zlodowaciałego śniegu. Po opadach jest wilgotno. Przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga około 5 m w głąb. Skąpa roślinność występuje tylko w otworze. Faunę reprezentują owady.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta i wyeksplorowana w dniu 29 lipca 1986 r., podczas obozu poszukiwawczego Speleoklubu Warszawskiego, przez zespół: I. Luty, A. Majkowski i K. Wardakowski.
Historia dokumentacji
I. Luty przy współpracy A. Majkowskiego sporządziła dokumentację groty w 1986 r. Pomiary przeprowadzono przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej.
Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1987 (informacja o odkryciu i eksploracji, plan i przekrój); Jaskinie TPN 1999 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
