Numer inwentarzowy: T.E-11.49
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1649 m n.p.m.
Wystawa otworu: NNW
WGS84: N49.243143, E19.909513
WGS84: N49d 14.5886m, E19d 54.5708m
WGS84: N49d 14m 35.3s, E19d 54m 34.2s
UTM: Easting 420629, Northing 5455058, Zone 34
Dolina Miętusia, w prawym orograficznie zboczu Doliny Miętusiej, w Ratuszowym Grzbiecie.
Drogi dojścia
Niebiesko znakowanym szlakiem wiodącym na Czerwone Wierchy dochodzimy do ubezpieczonego łańcuchami, płytowego progu w Kobylarzowym Żlebie. Tuż nad nim trawersujemy kilkadziesiąt metrów na prawo przez małe żeberko i trawiasty żleb. Dalej idziemy do góry ku S pod ścianę skalną i pod nią na prawo, do małej trawiastej przełączki. Za przełączką opada ku W bardzo stromy trawiasty żleb z kilkoma progami - pierwszy z nich jest skalno-trawiasty, nieco przewieszony. Zjeżdżamy pod ten próg (lub schodzimy), schodzimy pod następny, trawiasty próg i odnajdujemy otwór pod lewą orograficznie ścianą żlebu. W dojściu przydatna lina, zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór jaskini jest szeroki na ponad 5 m i wysoki na 1,2 m. Prowadzi do płytkiej komory, z której po lewej i po prawej stronie odchodzą krótkie korytarzyki (lewy jest większy, z pochyłym progiem). Na wprost (ku SE) komora przechodzi w bardzo stromo wznoszącą się, rozmytą szczelinę, z zaklinowanymi w niej wantami. Po około 5 m, nad półeczką z wantami, szczelina znacznie się zwęża.
Jaskinia rozwinęła się na szczelinach o kierunku NE-SW i NW-SE, w wapieniach malmo-neokomu serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów, jednostka Organów). Ściany są częściowo rozmyte, na SE ścianie szczeliny widać rynienki, którymi po opadach ścieka woda. Namulisko tworzy próchnica oraz autochtoniczny rumosz wapienny z domieszką gliny.
Komora jest wilgotna. Przewiewu nie wyczuwa się. Ciemne są końcowe fragmenty korytarzyków i szczeliny. W komorze występuje bujna roślinność kwiatowa oraz mchy i porosty. Faunę reprezentują owady, zauważono nietoperza, w otworze znaleziono też ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia mogła być znana grotołazom zakopiańskim eksplorującym ten teren w 1959 r. i w latach sześćdziesiątych. Informacje ustne W. Habila o dwóch odkrytych wtedy w Ratuszu Miętusim grotach położonych po przeciwnych stronach żlebu (Za Ratuszem Owalnej i Za Ratuszem Szerokiej) oraz wzmianka S. Wójcika (1959) są niezbyt precyzyjne i nie można bez wątpliwości dopasować do nich dwóch z kilku znanych obecnie w tej okolicy jaskiń. Wątpliwości związane z identyfikacją jaskiń w tej okolicy omówiono przy opisie Jaskini za Ratuszem Owalnej (T.E-11.50). W dniu 29 lipca 1986 r., podczas obozu poszukiwawczego Speleoklubu Warszawskiego, I. Luty odnalazła i zwiedziła grotę. Za otworem był stary kopczyk.
Historia dokumentacji
W ramach akcji inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w sierpniu 1994 r. I. Luty zebrała materiały do dokumentacji przy współpracy M. Tomaszka. Pomiary groty i położenia otworu przeprowadzono przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1987 (informacja o odnalezieniu i zwiedzaniu); Kronika 1995 (wzmianka o udokumentowaniu, bez podania nazwy); Jaskinie TPN 1999 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
Habil, W., (szkic położenia); Wójcik, S.,1959 (wzmianka o odkryciu, być może dotyczy opisywanego obiektu).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
