Numer inwentarzowy: T.E-11.50
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1656 m n.p.m.
Wystawa otworu: S
WGS84: N49.243234, E19.909649
WGS84: N49d 14.5940m, E19d 54.5789m
WGS84: N49d 14m 35.6s, E19d 54m 34.7s
UTM: Easting 420639, Northing 5455068, Zone 34
Dolina Miętusia, w prawym orograficznie zboczu Doliny Miętusiej, w Ratuszowym Grzbiecie.
Drogi dojścia
Niebiesko znakowanym szlakiem wiodącym na Czerwone Wierchy dochodzimy do ubezpieczonego łańcuchami, płytowego progu w Kobylarzowym Żlebie. Tuż nad nim trawersujemy kilkadziesiąt metrów na prawo (ku SW) przez małe żeberko i trawiasty żleb. Dalej idziemy do góry ku S pod ścianę skalną i pod nią na prawo, do małej trawiastej przełączki. Za przełączką opada ku W bardzo stromy, trawiasty żleb (drugi ku S licząc od progu w Kobylarzowym Żlebie), z kilkoma progami - pierwszy z nich jest trawiasto-skalny, nieco przewieszony. Zjeżdżamy pod ten próg (lub schodzimy) i schodząc dalej nad następny, odnajdujemy otwór pod prawą orograficznie ścianą żlebu. W dojściu przydatna lina, zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór jaskini, o wymiarach 0,8 m szerokości i 1,5 m wysokości, ma kształt nieco zbliżony do owalnego. Leży w nim długa wanta, za którą otwiera się studzienka o głębokości 1,4 m. Opada ona do szczelinowego korytarza, wysokiego na około 2 m, który ku NE przechodzi niebawem w szczelinę zbyt wąską do pokonania, a ku SW zamyka go zawalisko.
Jaskinia rozwinęła się na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów, jednostka Organów). Ściany są częściowo rozmyte, występują na nich małe nacieki grzybkowe. Namulisko tworzy głównie autochtoniczny gruz wapienny z domieszką gliny oraz przy otworze - gleby.
Szczelina jest wilgotna, wyczuwa się w niej słaby przewiew. Ciemne są jedynie końcowe fragmenty korytarzyka. Rośliny kwiatowe (głównie trawy) występują przy otworze, a mchy i porosty nieco głębiej. Faunę reprezentują owady troglokseniczne, w otworze znaleziono też ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia mogła być znana grotołazom zakopiańskim eksplorującym ten teren w 1959 r. i w latach sześćdziesiątych. Informacje ustne W. Habila o dwóch grotach odkrytych wtedy w Ratuszu Miętusim, położonych po przeciwnych stronach żlebu (Za Ratuszem Owalnej i Za Ratuszem Szerokiej) oraz wzmianka S. Wójcika (1959) są niezbyt precyzyjne i nie można bez wątpliwości dopasować do nich dwóch z kilku znanych obecnie w tej okolicy jaskiń. Największa z nich (Za Płytą), do której pasują oba przymiotniki - owalna i szeroka, nie ma swojego odpowiednika „na przeciwko”, lecz w żlebie, w którym jest położona znajduje się też Szczelina za Płytą. Następny żleb bardziej pasuje do informacji W. Habila: opisywana tu grotka, mimo, iż jej długość jest mniejsza od podawanej przez S. Wójcika, położona jest właśnie po przeciwnej stronie żlebu niż inna mała grota (z bardzo szerokim otworem).W obu tych jaskiniach znaleziono też stare kopczyki i dlatego przyjęto dla nich nazwy historyczne. W dniu 29 lipca 1986 r., podczas obozu poszukiwawczego Speleoklubu Warszawskiego, I. Luty odnalazła i zwiedziła jaskinię.
Historia dokumentacji
W ramach akcji inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich PTPNoZ, w sierpniu 1994 r., zebrała ona przy współpracy M. Tomaszka materiały do dokumentacji. Pomiary jaskini i położenia otworu przeprowadzono przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1987 (informacja o odnalezieniu i zwiedzaniu); Kronika 1995 (wzmianka o udokumentowaniu, bez podania nazwy).
Źródła
Habil, W., (szkic położenia); Wójcik, S. 1959 (wzmianka o odkryciu, być może dotyczy opisywanego obiektu); Jaskinie TPN 1999 (plan i opis inwentarzowy).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
