Jaskinia z Mułem

    Wielki okap (4 m długości, a w głąb skały sięga na 2,5 m) osłania obszerną niszę na półce, w której widać dwa otwory. Półka nad progiem zapada ku SE. Schodzimy nią kilka metrów ku S do otworu w SW ścianie, położonego nad prożkiem 0,9 m (Pod prożkiem tym opada mały kociołek przechodzący w szczelinę, którą również można wejść ze żlebu do jaskini - bardzo trudno). Nad prożkiem 0,9 m biegnie szczelinowy, wąski korytarzyk, w przekroju trójkątny, o długości 2,5 m. Dalej szczelina zwęża się i jest zbyt ciasna aby przejść. Wchodzimy z kociołka do otworu widocznego w S części niszy. Jest on myty na szczelinie (0,8x0,6 m). Prowadzi do dość szerokiego korytarza (1 m) rozwiniętego na szczelinie pochylonej pod kątem 35 - 45o .Korytarz ma 6,6 m długości, Jest w nim punktowe obniżenie stropu do 0,25 m. Wzdłuż prawej, silnie nachylonej ściany korytarza rozwijają się ciasne, boczne pochylnie, połączone na górze. Najdalej, na 4,5 m w głąb sięga szeroka pochylnia odchodząca z końca ciągu.

    Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Jej ściany są gładkie, nieco zwietrzałe. Dno w korytarzach buduje żółty osad mulisty oraz drobny gruz wapienny, na pochylniach nie ma namuliska, na półce w niszy można spotkać odrobinę szarego pyłu, a w kociołku - nawianej gleby.

    Jaskinia jest wilgotna, bez przewiewu. Światło sięga do około 4 m (do obniżenia stropu).

    W otworze niszy, na półce występują głównie porosty i nieco mchu, w kociołku, poniżej otworu południowego korytarza widać nieco roślin kwiatowych.

    Faunę reprezentują liczne owady: m.in. wiele gatunków pająków, ćmy, motyle Scoliopterix libatrix, Triphosa dubitata, muchówki, kosarze. W niszy są ślimaki.