Jaskinia w Wielkiej Turni

    Trójkątny otwór ma 1,5 m. szerokości i 0,9 m. wysokości. Prowadzi do 2,5-metrowej nyży. Przed jej zakończeniem, za dużą wantą jest wejście do krótkiego (1,7 m.), ciasnego korytarzyka, zablokowanego dalej wantami.

    W zawaliskowym dnie nyży, po prawej stronie przekopany został wśród kamieni i głazów otwór prowadzący do 4 m studzienki. Dostajemy się nią na dno obszernego, lecz krótkiego meanderka. Opada on w kierunku N i wpada do wąskiej, 4 m głębokiej szczeliny. W lewo od tego miejsca odchodzi korytarzyk zakończony szczeliną nie do przejścia. Schodzimy 4 m szczeliną, która niżej przechodzi w obszerny korytarz. Po około 4 m skręca on o 180̊ i kontynuuje się jeszcze na długości około 6 m w kierunku wschodnim. W pierwszej części korytarza spąg pokryty jest glebą i kamieniami zsypującymi się z powierzchni. W drugiej części nachylenie spągu się zmniejsza. Tworzy go wymyte dno meandra częściowo wypełnione grubym rumoszem. Na końcu korytarza w spągu rozpoczyna się wąski meander o głębokości około 5 m obecnie zagruzowany. Kończy on jaskinię na głębokości -15 m.

    Schronisko powstało na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów). Końcowy fragment bocznego korytarzyka jest myty. Namulisko stanowi gruz wapienny i gleba oraz kilka dużych want.

    Wilgotność i przewiew zależne są od warunków atmosferycznych. Światło dociera do dna studzienki

    Roślinność kwiatowa rozwija się przy otworze, głębiej - mchy, porosty i glony. Faunę reprezentują owady (pająki, muchy, ćmy, komary) i ślimaki.

Brak o nyży wzmianek w literaturze speleologicznej z okresu przed wykonaniem inwentaryzacji. Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ otwór zauważył A. Skarżyński w lipcu 1980 r. W dniach 1 kwietnia i 3 maja 2000 r. Z. Tabaczyński rozpoczął przekopywanie zawaliska w dnie nyży. 26 czerwca 2001 r. M. Parczewski i Z. Tabaczyński przedostali się przez zawalisko i pokonali jaskinię do głębokości -15 m. 10 lipca 2001 S. Szadkowski i Z. Tabaczyński rozpoczęli kopanie w gruzowisku końcowego meandra.

Dokumentację nyży sporządziła w dniu 12 sierpnia 1980 r. I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego. Wykonała ona wówczas również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowego. Pomiary przeprowadzono za pomocą busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. 7 lipca 2001 P. Gruszka i Z. Tabaczyński dokonali pomiarów przy użyciu przyrządu Topo-Vulcan.
Plan opracował Z. Tabaczyński.

Luty, I. 1988 (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 2002 (opis inwentarzowy i plan pod nazwą Schronisko w Wielkiej Turni); Jaskinie TPN 2004 (uzupełnienie opisu inwentarzowego i planu).

(brak informacji o źródłach)

Jerzy Grodzicki

Zbigniew Tabaczyński