Jaskinia w Kosówkach

     Otwór stanowi szczelinowata studzienka o szerokości ok. 1 m, rozwinięta w dwóch prawie prostopadłych do siebie kierunkach. W części o rozciągłości SW-NE dno znajduje się płycej (ok. 1,3 m). Szczelina studzienki przedłuża się w kierunku NE dwumetrowym korytarzykiem powstałym na szczelinie z lustrem tektonicznym na ścianie, nachylonej ku SE pod kątem 55°. Schodząc dalsze dwa metry osiągamy niższy poziom dna wejściowej studzienki w jej zachodnim odgałęzieniu. Znajduje się tu niewielka salka mająca połączenie z powierzchnią drugim, ciasnym otworem i niewielkim okienkiem. Z salki, ponad ślepą studzienką przedostajemy się do wąskiego korytarzyka, którego strop tworzą zaklinowane wanty. Przez prożek 1,1 m opuszczamy się do najniższej części jaskini - krótkiego, niskiego lecz dość szerokiego (1,5 m) korytarzyka, nazwanego przez odkrywców Jupiterową Salką.

     Jaskinia powstała na szczelinach tektonicznych w kompleksie wapieni i dolomitów triasu środkowego autochtonicznej serii wierchowej. Namulisko stanowi miejscowy rumosz wapienny i głazy.

      Jaskinia jest sucha, światło sięga do prożka 1,1 m. Przewiewu nie zaobserwowano.

      Roślinność występuje tylko przy otworze, fauny nie zaobserwowano.