Numer inwentarzowy: T.E-07.46
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1425 m n.p.m.
Wystawa otworu: ENE
WGS84: N49.242480, E19.850405
WGS84: N49d 14.5488m, E19d 51.0243m
WGS84: N49d 14m 32.9s, E19d 51m 01.5s
UTM: Easting 416325, Northing 5455048, Zone 34
Dolina Kościeliska, w prawym orograficznie zboczu Żlebu Żeleźniak wciętego w zachodnim stoku Doliny Kościeliskiej, poniżej dolnego otworu Jaskini Bańdzioch Kominiarski T.E-7.7a.
Drogi dojścia
Z Polany na Stołach idziemy nieznakowaną ścieżką przez Przełęcz ku Stawku powyżej następnego wypłaszczenia terenu, aż do wyraźnego stromienia stoku. Stąd, przy rozwidleniu ścieżki, skręcamy nieco na lewo i trawersujemy zbocze percią wiodącą w kierunku dolnego otworu Jaskini Bańdzioch Kominiarski T.E-7.7a (na trawersie miejscami przydatna jest lina poręczowa). Z platformy pod tym otworem zjeżdżamy wprost w dół około 30 m (lub schodzimy z asekuracją) trawiastym, stromym progiem, trawersujemy na prawą orograficznie stronę żlebu, za ostrogę skalną. Tam, między ostrogą i ścianą żlebu, znajduje się olbrzymi otwór Nyży pod Bańdziochem T.E-7.45. Z jej otworu zjeżdżamy jeszcze 2-metrowym skalnym prożkiem do Kociołka pod Bańdziochem i nieco na prawo (ku E), pod ścianą odnajdujemy poszukiwany otwór. Dojście w końcowej części trudne, eksponowane, wymaga użycia liny, zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Myty otwór ma 1,1 m szerokości i 1,3 m wysokości. Prowadzi do małej nyży wstępnej. Za nią, przez ciaśniejszy przełaz (0,55x0,6 m) wchodzimy do korytarzyka o szerokości do 1,4 m, z wymyciem po lewej stronie. Przechodzi on do góry na prawo w ciasny, szczelinowy kominek 4,2 m długości. Ma on owalny przekrój (0,8x0,3 m), jest pochylony pod kątem 40o ku NNW. Z korytarzyka na wprost, nad małym prożkiem, biegnie wąska, krótka, szczelina, z podobnym, nieco krótszym kominkiem, rozwiniętym na tej samej szczelinie, co poprzedni. Ciąg na wprost kończy się po 5 m od linii okapu otworu.
Jaskinia została wymyta na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Ściany są ogładzone, miejscami widać na nich nacieki grzybkowe. Namulisko buduje w nyży wstępnej gleba i gruz wapienny, głębiej dominuje glina jaskiniowa. Kominki są skalne, bez osadów.
Jaskinia jest nieco wilgotna. Wyczuwa się lekki, chłodny przewiew. Światło sięga za przełaz, kominki i końcowa szczelina są ciemne. W nyży wstępnej rozwijają się rośliny kwiatowe, paprocie oraz mchy, glony i porosty. We wnętrzu groty występują owady troglokseniczne, a przy otworze - ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt znany był wcześniej W. W. Wiśniewskiemu, który w latach 1975-76 poszukiwał jaskiń w rejonie Żeleźniaka. Wymienia go w wykazie jaskiń masywu Kominiarskiego Wierchu używając nazwy: „Pod Bańdziochem” (Wiśniewski,1988).
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację schroniska sporządziła w dniu 21 września 2003 r. I. Luty przy współpracy B. Zalewskiego. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wiśniewski, W.W. 1988 (wymienia w wykazie jaskiń Kominiarskiego Wierchu, podaje niektóre orientacyjne dane morfometryczne używając nazwy: „Pod Bańdziochem”); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
