Jaskinia w Cycku

Ukryty wśród bujnej roślinności szczelinowy otwór szeroki na 30 cm i około 1 m. wysokości. Prowadzi przez 0,5 m. prożek 1,5 m. długim, stromo opadającym, ciasnym korytarzykiem nad kolejny, 1 m. prożek. Za nim znajduje się niewielka komórka szerokości 1 m., długości 3 m. i wysokości 2 m. o stromo opadającym, piarżystym spągu. Wzdłuż jej prawej ściany, przy spągu znajduje się wnęka, wysokości 0,5 m i głębokości 3 m. Za komórką korytarz staje się poziomy, zwęża się i i obniża i po kilku metrach przechodzi w szczelinę 2-3 m wysokości. Zwęża się ona stopniowo, przechodząc w 1,5 m długości, trudny zacisk, za którym znajduje się niewielka komórka. Z komórki przez niski przełaz można przedostać się do zawaliska, kończącego jaskinię.

  Jaskinia o genezie prawdopodobnie tektonicznej utworzyła się na szczelinach o przebiegu 60°-300° w wapieniach środkowego triasu (seria reglowa dolna). Namulisko stanowi głównie autochtoniczny piarg, jedynie w wejściowym korytarzyku jest on wymieszany z gliną i próchnicą. Na ścianach występują polewy kalcytowe, w głębi nacieki grzybkowe, W końcu komórki znajdują się niewielkie stalagmity. W namulisku znaleziono kości długie nietoperzy o różnym stopniu sfosylizowania.

  Jaskinia jest wilgotna, występuje w niej deszcz podziemny. Przewiewu nie wyczuwa się, światło sięga do zacisku.

  Rośliność kwiatowa występuje w otworze, w korytarzyku wstępnym - paprocie, a głębiej mchy i glony. W dniu 21 lipca 1996 r. Opisane zostały następujące gatunki:

kwiatowe: Picea abies (L.), Juniperus communis l., Salix sp., Thymus sp., Carex firma Host., Saxifraga caesia L., Bellidiastrum michelli Cass.;

paprocie: Cystopteris sp., Asplenium viridae Huds.;

W jaskini zaobserwowano pająki oraz owady z rzędów Lepidoptera i Diptera.