Numer inwentarzowy: T.E-07.14
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1490 m n.p.m.
Wystawa otworu: NNW
WGS84: N49.242305, E19.849132
WGS84: N49d 14.5383m, E19d 50.9479m
WGS84: N49d 14m 32.3s, E19d 50m 56.9s
UTM: Easting 416233, Northing 5455030, Zone 34
Dolina Kościeliska, w północnym zboczu masywu Kominiarskiego Wierchu, ponad Żlebem Żeleźniak.
Drogi dojścia
Żeleźniakiem (od dołu lub trawersując od Stołów) dochodzimy do miejsca, gdzie z dna żlebu odchodzi ścieżka do dolnego otworu Jaskini Bandzioch (T.E-07.07b). Ścieżką wznosimy się w górę, a następnie trawersujemy na wschód, aż do żlebu poprzedzającego żleb, w którym znajduje się otwór Jaskini Bandzioch. W miejscu, gdzie ścieżka wyraźnie się obniża, opuszczamy ją i podchodzimy dnem żlebu około 15 m w górę do niewidocznego z dołu otworu, pod ciemnym załomem skalnym, w prawej (or.) ściance. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jaskini jest szczelinowy, z dużą wantą po prawej stronie. Prowadzi do mytego korytarza założonego na szczelinie, opadającego w kierunku południowym. Po około 9 metrach, stosunkowo wysoki w tym miejscu korytarz zwęża się do ok. 25-30 cm (przy dnie ok. 40 cm). Przy końcu raptownie skręca w lewo silnie się obniżając, następnie skręca w prawo i kończy się zapełniony po strop namuliskiem.
Jaskinia rozwinęła się w obrębie wapieni malmo-neokomu autochtonicznej serii wierchowej. Szata naciekowa uboga, występują polewy naciekowe i nacieki grzybkowe. Namulisko stanowi autochtoniczny gruz przemieszany z glebą.
Jaskinia nieco wilgotna; światło sięga ok. 5 m w głąb. Roślinność skąpa, występuje w strefie zasięgu światła. W jaskini spotykane są owady.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta w 1967 r przez A. Duczmal i J. Nickowskiego z Sekcji Grotołazów AKT Poznań (Rösler, 1969).
Historia dokumentacji
Dokumentację w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ sporządził w dniu 4.08.1977 r. R.M. Kardaś przy współpracy M. Kropiwnickiej i M. Lasoty. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R.M. Kardaś.
Bibliografia
Rösler, A. 1969 (wiadomość o odkryciu, wysokość otworu); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Rösler, A. 1976 (krótki opis jaskini).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś
