Numer inwentarzowy: T.D-09.02
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1305 m n.p.m.
Wystawa otworu: WNW
WGS84: N49.237718, E19.881001
WGS84: N49d 14.2631m, E19d 52.8601m
WGS84: N49d 14m 15.8s, E19d 52m 51.6s
UTM: Easting 418545, Northing 5454485, Zone 34
Na prawym orograficznie zboczu Doliny Kościeliskiej, na lewym (or.) zboczu Żlebu pod Wysranki, w jego górnej części, poniżej pojawiającego się okresowo wodospadu zwanego Sikawką.
Drogi dojścia
Idziemy z dna doliny czerwono znakowanym szlakiem wiodącym na Czerwone Wierchy podchodzimy na Polanę Upłaz. Stąd trawersujemy ku południowi ścieżką prowadzącą do NE otworu Jaskini Czarnej. W pobliżu skał skręcamy ze ścieżki na lewo (ku wschodowi) i po kilkudziesięciu metrach docieramy do otworu schroniska, położonego nad małym, śliskim prożkiem. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór o kształcie zbliżonym do trójkątnego ma około 8 m wysokości i około 6 m szerokości. Wiedzie do obszernego schroniska o długości około 5 metrów, od którego odchodzi w głąb skały zwężająca się szczelina.
Schronisko powstało w obrębie wapieni malmu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Według Wójcika (1966a) utworzyło się ono wskutek chemicznego rozpuszczania skał przez wody opadowe.
Ściany są myte, dno częściowo skalne, częściowo pokryte rumoszem wapiennym z domieszką namytej z powierzchni gliny piaszczystej i gleby.
Schronisko jest wilgotne, z końcowej szczeliny wypływa strużka wody. Światło sięga do końca, przewiewu nie wyczuwa się.
Przy otworze występują rośliny kwiatowe, a na ścianach i dnie schroniska - mchy i porosty. Fauny nie obserwowano.
Historia
Historia badań
Wójcik (1966a) badał osady.
Historia eksploracji
Schronisko znane było od dawna grotołazom zakopiańskim. Odwiedzał je Zwoliński z towarzyszami - m. in. w 1932 i 1936 roku (Zwoliński 1993).
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ pomiary wykonał w dniu 13 sierpnia 1977 r. A. Szabunio z zespołem, a dane do dokumentacji uzupełniła w dniu 15 sierpnia 1993 r. I. Luty oraz wykonała fotografię otworu. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował A. Szabunio.
Bibliografia
Wójcik, Z. 1966a (niektóre dane morfometryczne, osady); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Zwoliński, S. 1993 (wzmianki o zwiedzaniu); Jaskinie TPN 1993b (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
