Jaskinia przy Progu Mułowym

      Otwór o nieregularnym, postrzępionym kształcie ma 1,9 m wysokości i 1,7 m szerokości. Dostajemy się do małej komory, z której liczne okna prowadzą do bocznych korytarzyków. Pierwszy z nich, wąski, 2 m długi, biegnący na zachód, wznosi się nad 1,1-metrowym prożkiem. Przez okno w jego lewej ścianie można wrócić równoległym korytarzykiem opadającym do komory 1,8-metrowym progiem. 

      Na przeciwko otworu, nad 2,2-metrowym progiem, znajduje się mała komórka, z której na wprost odchodzi nyża, czy raczej początek korytarza zasypany piaskiem, a na lewo - wąski korytarzyk. Za 0,8-metrowym prożkiem następuje rozwidlenie korytarzyka na dwie odnogi, które niebawem zwężają się. Zwężenia i wypełniający je piasek uniemożliwiają dalsze przejście. Od otworu na wschód biegnie bardzo ciasny korytarzyk o długości prawie 10 m. Kilka metrów za wejściem do niego pokonujemy zacisk o szerokości 23 cm, a nieco dalej następny, o szerokości 21 cm i długości 1,3 m. Korytarzyk ma charakter wąskiej szczeliny, rozmytej w górnej części. Uchodzi on do komina o wysokości 8 m i średnicy 1,5 m 3,5 m nad dnem komina jest okno, przez które można przejść do obszernego, mytego korytarza prowadzącego do opisanych wcześniej szczelin zasypanych piaskiem (zasypane są one na odcinku 1 m, stwierdzono kontakt optyczny).

      Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów, jednostka Organów). Została wymyta na równoległych do siebie szczelinach o przebiegu W-E. Namulisko tworzy głównie gruboziarnisty piasek granitowy oraz glina i okruchy wapieni. Przy otworze widać odrobinę gleby.

      Jaskinia jest wilgotna. Wyczuwa się lekki przewiew. Światło sięga do wstępnych części bocznych korytarzy.